مقايسه ي شاخص هاي فيزيولوژيكي قايقرانان كاياك رو زن نخبه ي ايراني در دو آزمون نوارگردان و كارسنج دستي

Physiological Indices of Iranian Elite Female Kayakers in Two Different Tests on Treadmill & Arm Ergometer

هدف از پژوهش حاضر مقايسه ي شاخص هاي فيزيولوژيكي قايقرانان كاياك رو زن نخبه ي ايراني در دو آزمون نوارگردان و كارسنج دستي بود. دوازده كاياك رو زن عضو تيم هاي ملي جوانان و بزرگسالان با ميانگين سن 2 ± 5/16سال، قد 4/4 ± 7/166 سانتي متر، توده ي بدن 3/7± 79/57 كيلوگرم و درصد چربي بدن 6 ± 33/20 % در اين تحقيق شركت كردند. VO2max، ضربان قلب آستانه لاكتات، VO2 آستانه لاكتات، VO2 پالس (VO2/HR) و تهويه ي دقيقه ايي (VE) در دو آزمون فزاينده روي نوارگردان و كارسنج دستي با استفاده از تجزيه ي گازهاي تنفسي اندازه گيري شد. هم چنين ويژگي‌هاي پيكري و تركيب بدني شامل قد، قد نشسته، طول دو دست، طول بازو، طول ساعد، طول ران، طول ساق پا، عرض شانه، عرض لگن، دور بازو، دور ران، دور سينه، دور باسن، دور ساق پا، پهناي بازو و پهناي ران، چربي بدن و توده عضلاني و نيز عملكرد 12 كيلومتر كاياك (K12) آزمودني ها اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش هاي آماري t و همبستگي پيرسون نشان داد بين تمامي شاخص هاي فيزيولوژيكي قايقرانان در دو آزمون همبستگي معناداري وجود دارد (05/0 ? P)، با اين تفاوت كه مقادير به دست آمده در آزمون نوارگردان بالاتر بود. هم چنين، كاياك رو هاي زن ايراني از قد و توده ي بدن پايين تر و به ويژه توده ي عضلاني كمتري نسبت به همتايان خود در كشورهاي ديگر برخوردار بودند. بنابراين يافته هاي پژوهش حاضر مي تواند راهنماي مربيان تيم هاي ملي در گزينش ورزشكاران داراي ويژگي هاي فيزيولوژيكي، پيكري و تركيب بدني مناسب و گنجاندن تمرينات مقاوتي بيشتر در برنامه هاي تمريني ورزشكاران به منظور افزايش توده و قدرت عضلات بالاتنه و كمربند شانه آنان باشد.

The purpose of this study was to compare the physiological Indices of Iranian elite female kayakers on treadmill and arm ergometer. Twelve Iranian elite female kayakers (age: 16.5±2 yrs, height: 166.7±4.4 cm, weight: 57.89±7.3 kg, body fat: 20.33±6 %) participated in this study. VO2max, heart rate and VO2 at lactate threshold, VO2 pulse (VO2/HR) and ventilation (VE) values measured by two increamental tests along with gas analization. Antropometric and body composition characters including height, sitting height, two hands distance, arm, thigh and leg lengths; arm, thigh, sholder and pelvis breadths; arm, thigh, chest, hip and leg girths; body fat percentage, musle mass and kayak performance evaluated by 12 kilometer kayaking test (K12 time) were also measured. Data were analyzed by t-student and Pearson correlation coefficient (?=0.05). There was significant correlation between all the physiological indices of kayakers in two test (p < 0.05). Although VO2max measured by the arm ergometer was lower than VO2max measured by treadmill. In comparison with similar elite kayakers in other countries, Iranian elite female kayakers had lower height, weight and specially muscle mass. This findings can be a guidance for national coaches in selection of athletes who have suitable physiological, antropometric and body composition characteristics and as there were differences between Iranian elite female kayakers and their match in other countries, it is recommended to insert more resistance training within training programs of kayakers to increase strenght and muscle mass of their upper body.