اثر ميانجي‌گري تعهد سازماني بر رابطه‌ي بين گرايش كارآفرينانه و عملكرد سازماني

The Role of Mediation of Organizational Commitment in the Relationship between Entrepreneurial Approach and Organizational Performance

در ادبيات معاصر سازمان و مديريت، دو متغير «رويكرد كارآفريني» و «تعهد سازماني» هر يك به نوبه‌ي خود در رقم‌زدن به عملكرد مطلوب نقش‌آفرين بوده‌اند. از اين‌رو مقاله‌ي حاضر در تلاش است تا اثرگذاري گرايش كارآفرينانه بر عملكرد سازماني را در شماري از پژوهشكده‌ها و مراكز تحقيقاتي منتخب از طريق متغير ميانجي تعهد سازماني بررسي نمايد. جامعه‌ي آماري تحقيق مشتمل بر 500 نفر از محققين و متخصصين شاغل در 25 مركز تحقيقاتي و پژوهشكده‌ي دانشگاهي وابسته به سازمان‌هاي دولتي در شهر تهران مي‌باشد. روش تحقيق از نوع توصيفي پيمايشي بوده و ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه مي‌باشد. آزمون فرضيه‌هاي تحقيق براساس روش مدل‌يابي معادلات ساختاري صورت پذيرفت. نتايج نشان مي‌دهد كه رويكرد كارآفرينانه به‌صورت مستقيم و به ميزان چشمگيري (به اندازه 90 درصد) باعث ارتقا سطح عملكرد در جامعه هدف مي‌شود و متغير تعهد سازماني به مثابه متغير ميانجي فاقد نقش‌آفريني در اين رابطه مي‌باشد.

In the contemporary organization and management literature, entrepreneurial and organizational commitment approaches are regarded as two effective factors for appropriate performance. Hence, this research is intended to study the role of entrepreneurship approach for organizational performance in some selected research centers by organizational commitment mediation. Research population included 500 researchers and specialists working in 25 public university research centers in Tehran. This is a descriptive survey research, which uses questionnaires for collecting data. Hypothesis testing is conducted by structured equations modeling test. The results indicated that the entrepreneurial approach significantly has a direct promotional effect (as much as 90 percent) on performance level in the target population. However, organizational commitment, as a mediator variable indicated no significant role in this regard.