بررسي جنگل‌زدايي در ايران وكشورهاي همسايه: كاربرد مدل كوزنتس

Deforestation in Iran and Five Neighbor Countries Applying Kuznets Model

جنگل‌زدايي به‌عنوان يكي از بزرگ‌ترين مشكلات زيست‌محيطي جهاني، بزرگ‌ترين تهديد براي تنوع محيط زيست و يكي از مولفه‌هاي اصلي تغيير بهره‌برداي از زمين به‌ثبت رسيده است. در اين پژوهش، بر پايه‌ي تيوري زيست‌محيطي كوزنتس، تصريح تابع جنگل‌زدايي براي ايران و پنج كشور همسايه (افغانستان، پاكستان، كويت، عراق و تركيه) به‌صورت پانل انجام شد. نتايج اين مطالعه، همانند مطالعه‌هاي قبلي انجام شده در منطقه‌ي آسيا، فرضيه‌ي وجود منحني زيست‌محيطي كوزنتس براي كشورهاي منتخب را رد مي‌كند. تنها متغير اثرگذار بر روند جنگل‌زدايي در اين تابع، متغير جمعيت است. معنا‌دار نشدن متغير نهادي در اين مطالعه، حكايت از اين واقعيت دارد كه كشورهاي منتخب، با توجه به شاخص انتخابي همگن هستند.

Deforestation has been recognized as one of the biggest environmental problems, main elements of land productivity changes and one of the biggest factors which threaten worldʹs environmental variety. Although, several studies have found evidence of an Environmental Kuznets Curve (EKC) for various measures of environmental degradation such as pollution and deforestation in Africa and America, only most studies rejected EKC for deforestation in Asia. In this paper we used a panel data set of six developing countries including Iran to study the deforestation process. Results reject EKC hypothesis for deforestation. Only coefficient of population was significant. This shown in the selected set of countries, population can explain deforestation process.