ديدگاه اساتيد رشته هاي علوم توانبخشي پيرامون اهميت توانايي هاي باليني در مراقبت موثر توانبخشي از بيماران مزمن

Faculty Membersʹʹ Viewpoints Regarding Importance of Clinical Competences in the Effective Rehabilitation Programs

مقدمه: پيامد هاي يادگيري در اغلب آموزش هاي باليني دركشورما كمتر به عنوان راهنماي برنامه ريزي آموزشي مورد استفاده قرار مي گيرد. استفاده ازنظرات ذي نفعان اصلي برنامه نسبت به توانايي برنامه در ايجاد قابليت ها و مهارت هاي لازم از بخش هاي اصلي در ارزشيابي هر برنامه آموزشي است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي نظرات اساتيد نسبت به اهميت توانايي هاي مراقبت توانبخشي از بيماران مزمن وهمچنين ميزان موفقيت برنامه آموزشي رشته هاي توانبخشي در ايجاد اين توانايي ها بوده است. روش ها: اين پژوهش يك بررسي توصيفي با استفاده از پرسشنامه اي مشتمل بر 29 توانايي است كه به صورت دو زير مجموعه اهميت و موفقيت مورد نظرخواهي قرار گرفت. 19 نفر از اعضاي هيات علمي رشته هاي توانبخشي دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي شامل گفتار درماني، فيزيوتراپي، كاردرماني، ارتوپدي فني در مطالعه شركت نمودند. نتايج با محاسبه ميانگين رتبه هاي داده شده وبا استفاده از آزمون هاي ويلكاكسون و كروسكال - واليس مورد تحليل قرار گرفت . يافته ها: بين ميانگين كل اهميت توانايي هاي مراقبت توانبخشي و ميانگين كل موفقيت برنامه آموزشي رشته هاي مذكور در ايجاد اين توانايي ها اختلاف معني دار وجود داشت(01/0 p < ). ازنظر اعضا هيات علمي توانايي استفاده از مفاهيم توانبخشي آموخته شده هنگام ارايه خدمات توانبخشي مهم ترين توانايي و در عين حال موفق ترين توانايي در برنامه آموزشي ارزيابي گرديد. توانايي حمايت رواني از مراقبيني كه در سوگ عزيزشان عزادار مي باشند به عنوان كم اهميت ترين توانمندي و توانايي حل مشكلات اخلاقي و قانوني در حوزه مراقبت از مددجويان بعنوان ناموفق ترين توانمندي از نظر اعضاي هيات علمي انتخاب گرديد. نتيجه گيري: اهميت 13 توانايي در حد زياد و خيلي زياد ارزيابي گرديد درحالي كه موفقيت برنامه آموزشي در ايجاد هيچيك از اين توانايي ها در حد زياد يا خيلي زياد نبود. نتايج اين پژوهش در بازنگري برنامه هاي آموزشي رشته هاي توانبخشي و ايجاد فرصت هاي يادگيري مجدد براي دستيابي دانشجويان به توانايي هاي اشاره شده از اهميت ويژه اي برخوردار است.

Introduction: Considering clinical competencies as an guidance in educational programs lead to promote professional accountability and should be the basis for curriculum development and evaluation. This study was performed to determine faculty membersʹ perception about importance of rehabilitation cares and level of clinical competencies achievement in the current curriculum of rehabilitation courses. Method: In this descriptive study, 19 faculty members viewpoints of departments consisting of: speech therapy, physiotherapy, occupational therapy, orthosis and prosthesis department by using a questionnaire containing 29 items in 2 subscale: importance and achievement were collected and analyzed by using Wilkakson, kroskal- valis Tests. Results: There was significant difference between total importance and achievement subscale (P < 0.01). Based on faculty membersʹ opinion, "rehabilitation care" was the most important and succeed competency in this curriculum. Supporting patients who experience loss and grief was as least important and solving patientsʹ ethical and legal problems in their rehabilitation care was as least succeed competency in this curriculum. Conclusion: Although 13 perceived competencies were the most important competencies from the faculty membersʹ opinion but this curriculum acts unsuccessfully in this regard. Based on results, revise the curriculum and try to create learning opportunities can lead to achieve this goal that should be focused. Key words: educational programmes, clinical competencies, faculty member, evaluation of program, rehabilitation sciences.