بررسي رابطه بين سازوكارهاي راهبري شركتي و ريسك سيستماتيك

Investigating the Relationship between Corporate Governance and Systematic Risk

سياست اقتصاد آزاد و افزايش ارتباطات در ميان شركت‎ها، منجر به تاثير متقابل آنها بر يكديگر شده است، از اين رو مديران در عمليات اصلي خود با عدم اطمينان‎هاي زيادي مواجه مي‎شوند. براي مقابله با اين عدم اطمينان‎ها مديران بايد از مناسب‎ترين سياست‎هاي مديريتي استفاده كنند كه اين امر از طريق اجراي سازوكارهاي راهبري شركتي ميسر مي‎شود. به‎طور نظري، سازوكارهاي راهبري شركتي، مي‎تواند همچون وسيله‎اي براي تغيير در ريسك سيستماتيك به‎كار رود. اين نوشتار به بررسي رابطه بين سازوكارهاي راهبري شركتي و ريسك سيستماتيك در ميان شركت‎هاي پذيرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران مي‎پردازد. براي تحقق اين هدف، از اطلاعات 154 شركت در بازه زماني 1383 تا 1390 استفاده شده است. روش آماري به‎كار رفته براي آزمون فرضيه‎ها، رگرسيون حداقل مربعات معمولي است. مدل پژوهش ابتدا در سطح كل داده‎ها و سپس به‎منظور بررسي دقيق‎تر هر يك از فرضيه ها، بر اساس تقسيم‎بندي مدل پراستيو (2011) در سطح سه طبقه مختلف از شركت ها (شركت‎هاي داراي بتاي كوچكتر از نيم به‎منزله شركت‎هايي با ريسك پايين، شركت هاي داراي بتاي بزرگتر از نيم و كوچكتر از يك، نشان‎دهنده شركت‎هايي با ريسك متوسط و شركت‎هاي داراي بتاي بزرگتر از يك، نماينده شركت‎هايي با ريسك بالا) اجرا شده است. يافته‎هاي پژوهش نشان مي‎دهد كه بين درصد سهامداران نهادي كه يكي از عناصر و سازوكارهاي راهبري شركتي شمرده مي‎شود و ريسك سيستماتيك، ارتباط معناداري وجود دارد. بين درصد اعضاي غير موظف هييت‎مديره و ريسك سيستماتيك، در سطح كلي و نيز در ساير طبقات شركت‎ها معنادار نيست.

Open economy policy and increasing communication among companies has led to their interaction on one another, therefore, the managers are dealing with more uncertainty concerning their basic operations. In order to confront such uncertainty, managers have to use the most appropriate management policies. This can be done by implementing corporate governance. Theoretically, corporate governance can be used as a means to change systematic risk. This study examines the relationship between corporate governance and systematic risk among firms listed in Tehran Stock Exchange. In order to realize this aim, the financial information of 154 firms between 2004 and 2011 has been used. The statistical method used for testing the hypotheses is OLS Regression. The Research model has been initially run for the whole data. Then in order to examine each hypothesis more precisely based on the classifications of Per Steve (2011) the model was run in three different categories of firms (firms with beta lower than 0.5 as low-risk, firms with beta between 0/5 & 1 as medium-risk, and firms with beta higher than 1 as high-risk firms). The findings of the research show that there is a significant relationship between the percentage of institutional ownerships as one of the corporate governance elements and systematic risk. There is an inverse relationship between the percentage of other independent directors of firms and systematic risk; however, the relationship in other categories of firms is not significant.