تخصيص يارانه بيمه با هدف ارتقاي بهرهوري در غلات

Allocation of Premium Subsidy to Promote Productivity in Cereal Crops

در تحقيق حاضر، يك الگوي تخصيص يارانه بر اساس مفاهيم پايهاي بهينهسازي در اقتصاد تدوين شده‌است. كاربرد اين الگو با بهكارگيري آن در تخصيص يارانه حق بيمه به غلات (ذرت، جو ديم، گندم ديم، جو آبي و گندم آبي) ارزيابي شده‌است. در اين الگوي فرض‌شده، سياست‌گذار به نمايندگي از جامعه به‌‌دنبال حداكثرسازي مطلوبيت اجتماعي است كه سطح مطلوبيت با افزايش پوشش بيمهاي اين محصولات در زمينهايي كه بهرهوري بالاتري دارند افزايش مييابد. در الگوي تدوينشده، علاوه بر محدوديت بودجه براي پرداخت يارانه اطلاعات مربوط به تمايلات كشاورزان به پرداخت حق بيمه، كه در تابع تقاضاي ايشان منعكس است، به‌‌عنوان يك عامل تعيينكننده مورد توجه است كه در مقابل سياست‌گذار براي دستيابي به اهدافش قرار دارد. نتايج نشان ميدهد كه تخصيص بهينه يارانهها تحت تاثير عواملي از جمله عملكرد محصولات، حق بيمه اكچواري، كشش قيمتي تقاضاي بيمه و نيز سطح بيمه فعلي است؛ به علاوه، تخصيص بهينه يارانهها به بازتوزيع بودجه در مناطق مختلف توليدكننده غلات منجر ميشود و توزيع متعادلتر اين اعتبارات را در پي دارد. در آخر، نتايج مشخص كرد كه تخصيص يارانه‌ها با هدف افزايش بهرهوري موجب افزايش كارايي تخصيص بودجه به ميزان متوسط 17 درصد ميشود.

In this study, a model of optimal allocation of subsidy was developed based on the microeconomic optimization theory. The model was evaluated by applying to premium subsidy allocation to the cereal crops’ (corn, rainfed barley and wheat, and irrigated barley and wheat) insurance in Iran. In developing the model, it was assumed that, policymaker on behalf of society, follows a social utility maximization in which the level of utility increases as the area coverage of insurance expands on the lands with higher productivity. In this model, in addition to subsidy budget constraint, information on farmers’ willingness to pay for insurance, which is reflected in their demand functions, is taken into account as a determining factor facing policymaker in achieving its objective. Results indicate that optimal allocation of premium subsidy is influenced by land productivity, level of actuarial premium, price elasticity of demand for insurance, and present insured areas. In addition, the optimal allocation of subsidy results in a redistribution of subsidy budget among different cereal producing regions and causes a more balanced distribution of funds among the regions. Finally, results reveal that, subsidy allocation targeted to improve productivity, increases budget allocation efficiency by %17.