قربانيان جنگ، بررسي كُنش متقابل در شيوه عكاسي و عكس‌هاي مهدي منعم

The War’s Victims Study of Interaction between the Style of Photography and Mehdi

در طي 50 سال گذشته، عكاسان بسياري پس از وقوع و خاتمه جنگ‌هايي مانند كره، ويتنام، كامبوج، لبنان، بوسني، عراق و افغانستان به عكاسي از معلولان و آسيب‌ديدگان نظامي و غير نظامي پرداخته‌اند و با انتشار گزارش‌هايي مصور، برپايي نمايشگاه و انتشار كتاب، مانند ساير پروژه‌هاي عكاسي، كار را در مدت زماني محدود خاتمه داده‌اند. مقاله حاضر در پي بررسي روش كار و انگيزه‌هاي مهدي منعم، عكاس مستندنگار ايراني براي انتخاب پروژه‌هايي در ارتباط با قربانيان غير نظامي جنگ تحميلي عراق عليه ايران است. منعم براي انجام اين پروژه، نزديك به بيست سال از زندگي خود را به آن اختصاص داده است. براي او آسيب‌ديدگان و قربانيان جنگ، موضوعاتي از نوع عكاسي خبري و گزارش مصور يا عكاسي توريستي نيستند؛ او به حريم خصوصي اين افراد وارد شده و در فضايي مشترك همنشيني كرده، به درد دل آنان گوش سپرده است، زندگي كرده و هنگامي كه به سطحي از آگاهي و كنش متقابل رسيده، اقدام به عكاسي كرده است. لزوم آشنايي با روش‌هاي به كار گرفته شده توسط منعم، براي حصول به تصاوير مطلوب مورد بررسي قرار گرفته است تا در امر آموزش پيشرفته عكاسي مستند مورد استفاده قرار گيرد. عكس‌هاي او در گالري راه ابريشم به نمايش درآمد، از سوي سازمان صليب سرخ جهاني مورد توجه قرار گرفت و در كتابي با عنوان قربانيان جنگ منتشر شد.

During previous 50 years, most photographers have taken some photos from disabled people, injured civilian and Martial people after coming off and finishing the wars in the countries like Korea, Vietnam, Cambodia, Lebanon, Bosnia, Iraq and Afghanistan. They finished their work in a limited time period- like the other photographic projects- after propagation of pictorial reports, setting up exhibitions and publishing books. This paper studies Mehdi Mon’em’s method and motivation- Iranian document- ary photographer- for choosing the projects related to civilian victims of Iraq exigent war against Iran. Mon’em devoted 20 years of his life to carry out this project. The war’s injured and victims were not a subject like news photography, pictorial reports or tourist photography for him. He has entered to these person’s privacy has companied to them in a common place, has listened to their confabulation, has lived with them and when he has achieved to an awareness level and interaction, has proceed to taking photograph. Necessarily, orientation to the methods used by Mon’em reaching to desirable photos was checked to apply in training advanced documentary photography. His photos exhibited in ‘Silk Road’ gallery, regarded by International Red Cross Organization, and published in a book named “The War Victims”.