امام حسين(ع)، مبناي گفتمان تقريبي بين مذاهب اسلامي

Imam Hosein (PUH) the base of proximity dialogue between Islamic sects

در اين مقاله سعي شده است كه براساس منابع اصلي اهل سنت اعم از كتب روايي، تاريخي و تراجم، اهميت و محبت خارق العاده پيامبر(ص) به امام حسين(ع) مشخص و با برشمردن فضايل اخلاقي و معنوي و الگوبرداري از قيام آن حضرت، سرمشق قرار گرفتن وي براي پرورش روح آدمي و اسوه بودن او در بين امت اسلامي مورد تحليل واقع شود و از اين رهگذر تبيين گردد كه با توجه به فصل الخطاب بودن و حجيّت سنت پيامبر(ص)، محبت به امام حسين(ع) موجب نزديكي و محبت ميان خود مسلمانان مي‌شود و اين محبتِ مورد توافق مي‌تواند گفتمان اتحاد و تقريب مذاهب اسلامي را تقويت و پُربار نمايد.

This article with basing on Soni’s original resources such as Hadith books and translations specifies the great love of Prophet Mohammad (PUH) to Imam Hosein (PUH). Moreover, with considering moral and spiritual values of Imam (PUH) these points would become analyze: Imam’s resurrection must be an example for others and follow him as a model for raising human soul and putting him as a ideal for Islamic Ummah. In this case with paying attention to validity of Prophet’s Sonnah (PUH) and this point that affection to Imam Hosein (PUH) will cause to friendliness and closeness between Muslims, so this agreed affection could fortify and unite proximity of Islamic sects.