نامه هاي پيامبر(ص) و گسترش اسلام

The Holy Prophet’s Letters and the spread of Islam

نامه هاي پيامبر(ص) به پادشاهان و سران قبايل مناطق مختلف بخشي از رسالت ايشان، براي دعوت به آيين جهاني اسلام بوده كه در دنياي آن روز موجب شد پيام الهي به گوش مردم آن زمان برسد و راه را براي فراگير شدن آيين حيات بخش الهي هموار سازد، گرچه همه افرادي كه اين نامه به آنها رسيد پاسخ مثبتي به اين نامه ها ندادند ولي حداقل زمينه آشنايي با اسلام براي آنها فراهم گرديد، و با توجه به اينكه يكي از مهم ترين وظايف پيامبران ابلاغ و رساندن است، آنان در مرحله نخست به وظيفه خويش عمل نموده و از طرفي اتمام حجتي بود به كساني كه نامه پيامبر(ص) به دست آنها رسيد، دقت در محتواي اين نامه ها مي-رساند كه روش پيامبر(ص) بر اساس حكمت، آگاهي بخشي و مسالمت آميز بوده و از تهديد و خشونت و رعب و وحشت پرهيز گرديده و همين مسيله در جاي خويش يكي از روش هاي گسترش حكيمانه اسلام در زمان پيامبر(ص) به حساب مي آيد.

The letters written by the Prophet (peace be upon him) to the kings and heads of different tribes was part of his prophethood for call unto Islam which announced the divine message to the people of that era and made the Divine Order prevail. Although all the recipients had not positively replied, it prepared the way for their familiarity with Islam, and since one of the important missions of all prophets is announcement and conveying message, they fulfilled their duties at the first stage and on the other part it was an ultimatum to those who received the prophetʹs letters. Attention to the content of these letters show that the prophetʹs procedure was based on wisdom, awakeing and peace and he refrained from any threat, violence, fear and intimation. This issue is considered as one of the philosophical methods for spreading Islam at the prophetʹs era.