اثربخشي آموزش حل مساله بر كيفيت زندگي مادران كودكان درخودمانده

Effectiveness of problem-solving training on the quality of life of mothers with autistic children

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين ميزان اثر بخشي آموزش حل مساله بر كيفيت زندگي مادران كودكان درخودمانده بود. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پيگيري بود. آزمودني ها شامل 30 مادر داراي كودك درخودمانده بود كه به طور تصادفي از ميان 280 مادر مراجعه كننده به مركز تخصصي اوتيسم "فرزندان آفتاب" واقع در شهر قدس استان تهران در سال 1392 انتخاب، و در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه جايگزين شد. گروه آزمايش 6 جلسه آموزش حل مساله 120 دقيقه اي را هفته اي يك بار دريافت كرد. در گروه گواه مداخله اي صورت نگرفت. ابزار مورد استفاده نسخه كوتاه پرسش نامه 36 سوالي كيفيت زندگي واير و شربورن (1992) بود كه در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري اجرا و جهت تحليل داده ها از روش كوواريانش و اندازه گيري هاي مكرر استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش مهارت حل مساله بر بهبود كيفيت زندگي گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه در تمامي ابعاد موثر بوده است. هم چنين پيگيري پس از 2 ماه نيز اين نتايج را تاييد كرد. نتيجه گيري: مي توان آموزش حل مساله را به عنوان ابزاري حمايتي و موثر جهت ارتقا كيفيت زندگي خانوادگي به شمار آورد، و از آن به ويژه براي مادران داراي كودك درخودمانده كه نقش مهمي در جو عاطفي خانواده دارند سود جست.

Aim: The aim of the present study was to determine the efficacy of problem-solving training on the quality of life of mothers with autistic children. Method: Research method was quasi-experimental with pre-test, post-test, follow-up and control group. Subjects were thirty mothers with autistic children randomly selected among clients referred to the “Children of the Sun” Specialized Autism Center located in Ghods City, Tehran Province in 2013. Participants were placed in an experimental and a control groups (fifteen in each group). The experimental group received six two hour training sessions once a week and the control group was placed in a waiting list. The Medical Outcomes Study Short Form (SF-36) (Ware & Sherbourne, 1992) was administered at pre-test, post-test and follow-up. Data was analyzed using analysis of covariance (ANCOVA). Results: Results indicated that, as compared to the control group, learning problem-solving skills was effective in improving the quality of life in the experimental group. A two-month follow-up confirmed these results. Conclusion: Since mothers with autistic children play a central role in the emotional climate of the family, problem-solving training can be used as a supporting tool for improving the quality of family life