تاثير روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي بر رضايت زناشويي زنان مبتلا به ديابت نوع 2

The Effectiveness of Existential Group Psychotherapy on Marital Satisfaction in Women with Type 2 Diabetes

مقدمه: ديابت به‌عنوان يك بيماري مزمن تمام سطوح زندگي فردي و اجتماعي بيمار را تحت تاثير قرار مي‌دهد. شيوع اختلالاتي از قبيل افسردگي، اضطراب، در اين بيماران و نيز عوارض جسماني ناشي از اين بيماري تعاملات خانوادگي و زناشويي را تحت تاثير قرار داده لذا انجام مداخلات در اين رابطه ضروري به‌نظر مي‌رسد. هدف پژوهش حاضر تبيين تاثير روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي بر رضايت زناشويي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 مي‌باشد. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر 16 زن عضو انجمن ديابت استان تهران به‌طور تصادفي انتخاب و در گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند (هر گروه 8 نفر). از هر دو گروه پيش‌آزمون به عمل آمد. گروه آزمايش در 8 جلسه روان‌درماني وجودي به‌صورت گروهي شركت كردند، اما گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكردند. در پايان پس‌آزمون به‌عمل آمد و داده‌ها با روش تحليل كوواريانس تحليل شد. نتايج: نتايج نشان مي‌دهد كه بين ميانگين نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون گروه آزمايش تفاوت معناداري وجود دارد. اين تفاوت در سطح 01/0 معنادار است. لذا مي‌توان گفت روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي موجب افزايش رضايت زناشويي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 شده‌است. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان مي‌دهد روان‌درماني وجودي به شيوه گروهي مي‌تواند موجب افزايش رضايت زناشويي زنان مبتلا به ديابت نوع 2 گردد. لذا انجام مداخلات بر اساس اين رويكرد در رابطه با بيماران ديابتي منجر به بهبود زندگي زناشويي آنها مي‌شود.

Introduction: Diabetes as a chronic illness will affect the patientʹs personal and social life at all levels. Moreover, depression, anxiety and health problems associated with diseases affect marital and family interactions. Therefore interventions seem to be necessary for these patients. This study aims to explain the effects of existential group psychotherapy on marital satisfaction among women with type-2 diabetes. Methods: In this study, 16 women who were the members of Tehran Diabetes Association were selected randomly and were categorized in control and experimental groups (N = 8 per group). Both groups were pre-tested. The experimental group participated in 8 sessions of group counseling based on existential approach and control group received no intervention. Finally, the post-test was performed; the data were analyzed using analysis of covariance. Results: The results show that there are significant differences between the pre-test and post-test scores of the experimental group. This difference is significant at the level of 0.01. Therefore it seems that existential group psychotherapy increased marital satisfaction in women with type 2 diabetes. Conclusion: The results show that existential group psychotherapy increased marital satisfaction in women with type 2 diabetes and interventions based on this approach lead to improving the marital life of the patients.