مدل يابي روابط بين رهبري اخلاقي و حاكميت باليني با توانمندسازي روانشناختي در پرستاران

Modeling the relations of ethical leadership and clinical governance with psychological empowerment in nurses

زمينه: رهبري اخلاقي به‌عنوان رويكرد نويني در چشم انداز رهبري پا به عرصه ظهور گذاشته و با اولويت دادن به اخلاقيات در سازمان، زمينه را براي ايجاد و ارتقاي اثربخشي فردي و سازماني فراهم نموده است. در همين راستا، پژوهش حاضر با هدف مدل يابي روابط بين رهبري اخلاقي و حاكميت باليني با توانمندسازي روانشناختي در ميان پرستاران بيمارستان هاي دولتي شهر كرمانشاه در سال 1393 انجام شد. روش ها: روش پژوهش توصيفي- پيمايشي بود. جامعه آماري شامل كليه پرستاران بيمارستان‌هاي دولتي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهر كرمانشاه (550 نفر) بود كه با استفاده از شيوه نمونه‌گيري تصادفي ساده، 163 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه هاي رهبري اخلاقي، حاكميت باليني و توانمندسازي روان شناختي بودند كه روايي و پايايي آن‌ها، بررسي و مورد تاييد قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه روابط رهبري اخلاقي با حاكميت باليني (01/0P < ) و توانمنسازي روان شناختي (01/0P < ) معنا دار است. همچنين بين حاكميت باليني با توانمندسازي روان شناختي (05/0P < ) رابطه معنا داري وجود داشت. بر اساس نتايج پژوهش، رهبري اخلاقي به‌‌صورت مستقيم و با واسطه حاكميت باليني بر توانمندسازي روان شناختي پرستاران تاثيرگذار بود (05/0P < ). نتيجه گيري: تكيه بر اخلاقيات و رهبري اخلاق مدار در بيمارستان، ضمن آماده سازي فضا و بافت براي افزايش اثربخشي رويكرد حاكميت باليني، احساس توانمندسازي روان شناختي را در پرستاران ارتقا مي دهد. بر اين اساس، ضرورت توجه به مباحث اخلاقي در بيمارستان احساس مي شود.

Background: Ethical leadership appeared as a new approach in the leadership perspective and provided the ground for promoting individual and organizational efficiency by giving priorities to ethics in organizations. In this regard, the present study was conducted with the aim of modeling the relations of ethical leadership and clinical governance with psychological empowerment among nurses of public hospitals in Kermanshah in 2014. Methods: the research method was descriptive survey. The study sample consisted of all nurses (n=550) working in public hospitals of Kermanshah University of Medical Science for whom 163 nurses were selected using simple random sampling. The tools for data collection were ethical leadership, clinical governance and psychology empowerment questionnaires whose validity and reliability were confirmed. The structural equation modeling was used to analyze the data. Results: The results showed a significant relationship between ethical leadership and clinical governance (P < 0.01) and psychological empowerment (P < 0.01). Moreover, there was a significant correlation between clinical governance and psychological empowerment (P < 0.05). Based on the results of the research, ethical leadership directly and through clinical governance affected the nurses’ psychological empowerment (P < 0.05). Conclusion: reliance on ethics and ethical leadership in hospitals, in addition to providing the space and ground for improving the effectiveness of clinical governance approach, can promote the feeling of psychological empowerment in nurses. Accordingly, the ethical issues are required to be taken into consideration in hospitals.