بررسي عوارض كاتترهاي سابكلاوين و ژوگولار در بيماران دياليزي

Subclavian and Jugular Catheters Complications in Dialysis Patients

مقدمه: جهت استفاده از وريدهاي بزرگ بدن، وريدهاي ساب كلاوين و ژوگولار بيشترين كاربرد را داشته و در اكثريت موارد از آنها استفاده مي‌شود. از آنجايي‌كه مزايا و معايب هر كدام از اين دو روش كاتترگذاري مشخص نيست، اين مطالعه جهت بررسي عوارض روش‌هاي كاتترگذاري ساب كلاوين و ژوگولار در بين بيماران دياليزي انجام شده تا روش بهتر را مشخص نمايد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش به‌صورت كارآزمايي باليني تصادفي بر روي كليه بيماران دياليزي نيازمند به كاتتر وريدي كه در نيمه اول سال 90 به بيمارستان امام حسين (ع) مراجعه و رضايت شركت در طرح را داشته انجام شده است. در اين مطالعه بيماران به‌صورت تصادفي ساده به دو گروه مداخله (كاتتر ژوگولار) و گروه كنترل (كاتتر ساب كلاوين) تقسيم شده و پس از انجام اقدامات اوليه، در اتاق عمل به‌روش استاندارد براي آنها كاتتر وريدي گذاشته شد. سپس عوارض اين شانت‌گذاري مثل عفونت،‌ هموتوراكس، پنوموتوراكس 1، 6، 12، 24 و 48 ساعت بعد از عمل بررسي گرديد. در اين مطالعه از 136 بيمار مورد بررسي،‌ 72 بيمار (9/52%) در گروه مداخله و مابقي در گروه كنترل قرار گرفتند. نتايج: از نظر ميانگين بروز عفونت،‌ در گروه مداخله 3/5±9/6 بيمار و در گروه كنترل 1/6±3/7 بيمار دچار عفونت شدند كه تفاوت معناداري با هم نداشتند. درخصوص ميانگين بروز هموتوراكس در گروه مداخله 5/2 ± 2/4 بيمار و در گروه شاهد 1/4 ± 4/6 بيمار دچار اين عارضه شدند كه به‌طور معناداري در گروه كنترل بيشتر بود (003/0P < ). همچنين درخصوص بروز عارضه پنوموتوراكس ميانگين بروز در گروه مداخله 7/6 ±7/10 بيمار و در گروه كنترل 2/7 ± 5/12 بيمار بود كه تفاوت معناداري بين آنها ديده نشد. همچنين اين مطالعه نشان داد سرعت عمل جراحي در گروه مداخله به‌طور معناداري از گروه كنترل بيشتر بوده است (05/0P < ). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه هر چند از هر دو روش كاتترگذاري ساب كلاوين و ژوگولار، باتوجه به شرايط بيمار و تجربه جراح مي‌توان استفاده كرد ولي روش ژوگولار به‌دليل عارضه كمتر هموتوراكس و سرعت عمل بيشتر مي‌تواند به‌عنوان روش ارجح مورد توجه قرار گيرد.

Introduction: To use the large vessels of the body, the subclavian and jugular veins had the most applications and they are used in most cases. Since the advantages and disadvantages of each of these two catheterization methods are unknown, this study evaluated the effects of subclavian and jugular catheterization procedures among dialysis patients to determine the best method. Methods: This study was a randomized clinical trial performed on all dialysis patients requiring venous catheter that referred to Imam Hossain hospital in the first half of the 2011 and approved participation in the project. In this study, patients were divided randomly into two groups of intervention (jugular catheter) and control (subclavian catheter), and after primary activities, in the operating room, venous catheter was placed for them by using the standard procedure. The shunt complications such as infection, heamothorax, and pneumothorax were investigated 1, 6, 12, 24 and 48 hours after surgery. In this study patients were divided into two groups,intervention group (52.9%) and control group (47.9%). Results: The average incidence of infection in intervention group was 6.9 ± 5.3 and in control group was 7.3 ± 6.1, and they were not significantly different. The average incidence of heamothorax in control group 6.4 ± 4.1 was significantly higher than intervention group 4.2 ± 2.5 (P < 0.003). The average incidence of the complication of pneumothorax in intervention group was 10.7 ± 6.7 and in control group was 12.5 ± 7.2 and there was no significant difference between them. Moreover the speed of surgery in the intervention group was significantly higher than control group (P < 0.05). Conclusion: The results showed that although both subclavian and jugular catheterization can be used according to the patients’ condition and the surgeonʹs experience, due to the lower heamothorax complication and faster speed of surgery, the jugular catheterization should be considered as the preferred method.