اثربخشي مشاوره‌ گروهي «راه‌حل محور» بر سازگاري و خودكارآمدي دانش‌آموزان پسر سال اول دبيرستان شهرستان شهريار

The Effect of "Solution - Focused" Group Counseling on Adjustment and Self-Efficacy of High School Male Students in Shahriar City

اين پژوهش با هدف ارزيابي اثربخشي مشاوره‌ گروهي «راه‌حل محور» بر سازگاري و مولفه‌هاي آن (عملكرد عاطفي، اجتماعي و آموزشي) و خودكارآمدي دانش‌آموزان پسر سال اول دبيرستان شهرستان شهريار صورت گرفت. روش پژوهش آزمايشي (دو گروهي با پيش‌آزمون و پس‌آزمون) و جامعه آماري همه دانش‌آموزان پسر پايه اول دبيرستان بود كه در سال 91ـ1390 در شهرستان شهريار مشغول به تحصيل بودند. از ميان آنان به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، ابتدا يك دبيرستان و سپس30 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه (آزمايش و گواه) قرار گرفتند. ابزارهاي سنجش، شامل پرسشنامه سازگاري دانش‌آموزان دبيرستاني با زيرمقياس‌هاي عاطفي، اجتماعي و آموزشي (سين‌ها و سينگ، 1997) و مقياس خودكارآمدي عمومي (شرر و همكاران، 1982) بود. گروه آزمايش در 8 جلسه90 دقيقه‌اي‌ مشاوره‌ گروهي راه‌حل محور شركت كردند در حالي‌كه گروه گواه، هيچ مشاوره‌اي دريافت نكردند. با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس، پنج فرضيه پژوهش مورد آزمون قرار گرفت. نتايج نشان داد كه به‌كارگيري مشاوره گروهي راه‌حل‌محور ميزان سازگاري كلي، عملكرد اجتماعي، عملكرد آموزشي و خودكارآمدي را بهبود مي‌بخشد (01/0 > P). اما در عملكرد عاطفي، تفاوت معناداري بين گروه آزمايش و گواه يافت نشد.

The aim of this research was to investigate the effectiveness of "solution-focused" group counseling on adjustment and its factors (emotional, social and educational) and self-efficacy of high school male students in Shahriar City. The research method was experimental (two groups with pre-test and post-test) and the statistical population included all high school male students in the academic year of 2011-2012 (1390-91s.c.) in Shahriar City. One male high school was chosen by using random cluster sampling, and then 30 students were selected and assigned in the two groups randomly. The assessment instruments included the Adjustment Inventory of High School Students with its emotional, social and educational subscales (Sinha & Singh, 1997) and General Self-Efficacy Scale questionnaires (Sherer et al., 1982). The experimental group participated in 8-sessions, 90 minute each of, "solution-focused" conseling group program, while the control group did not receive any conseling. By using analysis of covariance test, five hypotheses of the research were investigated. The results indicated that solution-focused group counseling increased overall adjustment, with its social and educational factors as well as self- efficacy of high school male students (P < 0.01). But in emotional factor there was no significant difference between experimental and control groups in emotional factor