مبارزات اتّحاديه‌ي انجمن‌هاي اسلامي دانشجويان در اروپا وآمريكا

Islamic Association Union Compaign in Europe and America

حميد كرمي‌پور چكيده بررسي چگونگي پيوند فكري روشنفكران مذهبي و روحانيت، جنبه‌هايي از تاريخ ايران و دوره پهلوي دوّم را روشن مي‌سازد. دانشجويان مسلمان به عنوان بخش عمده‌ي جريان روشنفكري با تاسيس انجمن‌هاي اسلامي داخل و خارج از كشور سنگ بناي اين وحدت را پي‌افكندند. اتّحاديه انجمن‌هاي اسلامي خارج از كشور به دليل ناتواني دستگاه‌هاي امنيتي رژيم پهلوي در ايجاد محدوديت عليه آن، ارتباط گسترده اي با امام خميني و نهاد روحانيت برقرار ساختند. اين مقاله با استفاده از فرضيه‌ي فرهنگ و كارگزاري جان‌فورن به اثبات اين نظريه مي‌پردازد كه، اتحاديه‌ي فوق، گفتمان‌هاي مختلف تشيع انقلابي را در طول فعاليت خود برگزيد و در آستانه‌ي پيروزي انقلاب اسلامي گفتمان امام خميني را همچون راهنماي عمل و ايديولوژي مبارزه برگزيد. روش تحقيق در اين پژوهش توصيفي- تحليلي با تكيه بر تاريخ شفاهي مي‌باشد.

Abstract It is enlightening to study the relationship between religious intellectuals and clergymen (ulama) in Pahlavi Period. Muslim students as an important body among the religious intellectuals contributed to this relationship by instituting a society called Muslim Studentsʹ Association (MSA) with branches inside and outside Iran. MSA for the Iranian students abroad was most active in establishing ties with Imam Khomeni and the clergymen, mainly due to the inability of the Iranian Intelligence Service in limiting their activities. Based on John Forrenʹs theory, namely culture and agent, this essay intend to prove the theory that MSA adopted different discourses of the revolutionary Shiʹa during its activity and on the eve of Islamic Revolution, adopted Imam Khomeiniʹs discourse as the guiding ideology.