تاثير مناسبات تيموريان و سلسله مينگ در چين بر نگارگري مكتب هرات

The Influence of Relations of Chinese Ming dynasty with Timurid Dynasty on Heart School of Persian Miniature

چكيده چنان كه از عنوان مقاله حاضر برمي آيد، محتواي آن متضمن تاكيد بر روابط ايران و چين در قرن نهم هجري قمري، به ويژه سفارت غياث الدين نقاش از سوي سلطان شاهرخ تيموري به چين، و تاثير آن در هنر نگارگري ايراني است. مقاله حاضر با روش تحقيق و ديدگاهي تاريخي وعمدتاً با استناد به منابع تاريخي بـه پژوهش در اين باب پرداخته شـده است و در پي يافتن پاسخِ پرسش زير است: زمينه ها و سير تاريخي اثرگذاري نقاشي چيني بر نگارگري ايراني در عهد تيموري چگونه بوده است؟ فرضيه حاكي از آن است كه نگارگري ايراني از حيث ارتباط با نقاشي چيني، از ابتداي دوره تيموري روندي را از تقليد صرف، تمرين، اصلاح، تكميل و بومي سازي نقش مايه-ها و مضامين نقاشي چيني پيموده است.

Abstract As understood from the title of this article, there has been a focus on the relations between Iran and China in the first half of A.H 9th/A.D 15th century and its influence on Iranian miniature. Being an historian, using a historical method and viewpoint, and invoking historical sources, the author has attempted to provide an answer for the following question: What were the conditions and historical trends involving the influence of Chinese painting on Iranian miniature in Timurid dynasty? Hypothesis indicates Iranian miniature and its connections with motifs and contents of Chinese painting. Since the early Timurid Sultans, the Persian miniature in its relation with the Chinese painting had a revolutionary trend from imitation, exercising, correction, and completion to the naturalization.