بررسي تاثير وام مسكن روستايي در كيفيت ساخت و سازهاي جديد مسكوني، مطالعه موردي شهرستان شفت

Assessing the effects of rural housing loan on the quality of new constructions, the case of Shaft Region

مسكن به عنوان يكي از نيازهاي اساسي بشر كه كيفيت زندگي انسان‌ها را به طور مستقيم تحت تاثير قرار مي‌دهد يكي از دغدغه‌هاي اصلي خانواده‌ها محسوب مي‌شود. به همين خاطر تامين مسكن مناسب جايگاه مهمي را در برنامه ريزي‌هاي توسعه اقتصادي و اجتماعي بيشتر كشورها به خود اختصاص مي‌دهد. نكته مهم اين است كه اكثر سياست‌هاي مسكن متوجه موضوع مسكن شهري است و عليرغم اينكه بخش مهمي از ساكنان روستايي به ويژه در كشورهاي در حال توسعه در مسكن نامناسب از لحاظ وضعيت فيزيكي زندگي مي‌كنند، كمتر مورد توجه دولت‌ها و نهادهاي رسمي ديگر قرار مي‌گيرند. هدف مقاله حاضر بررسي نقش سياست جديد مسكن در ايران بر كيفيت ساخت و سازهاي مسكوني در مناطق روستايي است. با توجه به اينكه پيرو سياست اعطاي وام كم بهره مسكن روستايي از سال 1385 به اين طرف حجم قابل توجهي از ساخت و سازهاي مسكوني در نواحي روستاها اتفاق افتاده است، ارزيابي اثرات اين سياست مي‌تواند حايز اهميت باشد. براي انجام اين تحقيق روستاهاي شهرستان شفت از توابع استان گيلان به طور موردي بررسي شده‌اند. داده‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش از طريق مطالعات ميداني و تكميل 332 پرسشنامه از ميان خانوارهاي دريافت كننده وام مسكوني انجام گرفته است. براي تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري از جمله تي-استيودنت (T-test) استفاده شده است. مهم‌ترين يافته‌هاي تحقيق حاكي از بهبود كيفيت فيزيكي ساخت و سازهاي جديد از لحاظ سازه اي، نوع مصالح ساختماني بكار رفته در بنا و نماسازي است. اين ساخت و سازها همچنين منعكس كننده تغييرات در شيوه زندگي روستايي سال‌هاي اخير است كه در خصوصيات كالبدي همانند وسعت كوچك‌تر، تعداد اتاق كمتر و نرخ پايين خانوار در مساكن جديد در مقايسه با خانه‌هاي قديمي مشاهده مي‌شود. در مقابل از لحاظ برخورداري از تسهيلات رفاهي، به استثناي نرخ برخورداري از تلفن تفاوت معني داري بين واحدهاي مسكوني جديد و قديمي مشاهده نمي‌شود.

As one of the basic human needs, housing directly affects the quality of peoples’ life and is considered to be one of the main concerns of most families. Therefore, provision of suitable housing for citizens is one of the main objectives of economic development plans in many countries. It is important to note that the majority of housing policies have focused mainly on urban housing and despite the fact that an important part of the rural population, especially in developing countries, lives in inadequate housing in terms of physical conditions, little attention is paid on them by governments and other official institutions. The main purpose of this article is to examine the role of Iran’s new housing policy on the quality of housing constructions in rural areas. Given the fact that following the provision of low-interest rural housing loan since 2006, a considerable number of housing has been constructed in rural areas, assessing the effects of this policy can be important. In this study, villages in the Shaft District of Guilan province in the north of Iran have been selected as a case study. The data utilized in this study comes from a questionnaire survey through which 332 loan receiving families were studied. Statistical methods including T-test were used to analyze the collected data. The main findings of the study indicate a significant improvement in the physical structure, main building material and building facade of the newly built houses in rural areas. The newly constructed houses also reflect the changes in rural lifestyle in their physical patterns such as smaller size, fewer rooms and low rate of household per housing unit in comparison with the old houses. However, for the facilities, except the telephone rate, no significant difference is observed between the old and new housing units.