نقد و بررسي رويكرد تلفيقي در فلسفه تعليم و تربيت اسلا‌مي‌ (بر مبناي فلسفه اسلامي)

A Critique of the Eclectic Approach to the Philosophy of Islamic Education (Based on Islamic Philosophy)

مدافعان رويكرد تلفيقي در فلسفه تعليم و تربيت اسلا‌مي، كه افرادي همچون كيلاني و به‌ويژه خسرو باقري هستند، نخست به نفي و رد رويكرد ايجابي نسبت به كاربست فلسفه اسلا‌مي ‌در تدوين فلسفه تعليم و تربيت اسلا‌مي ‌دست زده‌اند و در ادامه، با بيان اينكه گريزي از فلسفه به طور كلي نيست، رويكرد سلبي را هم رد نموده، در جست‌وجوي راه سو‌مي‌ برآمده‌اند كه به بيان ايشان، همان «استفاده از فلسفه همچون روش و ساختار است». مقاله حاضر نخست به اين ديدگاه و در ادامه، به نقد و ارزيابي آن پرداخته است. نخست چالش اسلامي بودن فلسفه اسلا‌مي مطرح شده است تا ملاحظه شود كه اشكالات اين گروه به اسلامي بودن فلسفه اسلا‌مي ـ كه مبناي نفي فلسفه اسلا‌مي ‌از سوي اين گروه است ـ آيا اساساً وارد است؟ و در ادامه، رويكرد تلفيقي نقد و بررسي شده است.

The advocates of the eclectic approach to the philosophy of Islamic education, such as Killani and Khosro Bagiri in particular, first denied the positive approach to making use of the Islamic philosophy for compiling the philosophy of Islamic education. Then, stating that there is no escape from philosophy at all, they also denied the negative approach to Islamic philosophy. Searching for a third solution, they finally adopted the way of referring to philosophy as a method and structure”. First the present paper reviews this approach, and then it criticizes. In order to investigate the criticisms leveled by the above- mentioned group at the Islamic property of philosophy -which is the ground for their denial of Islamic philosophy- and see whether or not they are valid, the paper first addresses the question concerning the Islamic property of philosophy. Then, the eclectic approach is reviewed and criticized.