بررسي وضعيت توسعه سازماني در نظام آموزش عالي ايران

Study of Organizational Development in Iranian Higher Education System

هدف از نگارش اين مقاله كه برگرفته از رساله دكتري آموزش‌عالي است، در وهله نخست تاكيد بر لزوم تغيير در سازمانها به ويژه سازمانهايي است كه مسيوليت «انسجام بخشي به امور اجرايي و سياستگذاري نظام علمي، تحقيقاتي و فناوي كشور (Islamic Assembly, 2002)» را برعهده دارند؛ در وهله دوم تاكيد بر اين نكته است كه كاربست تغيير در چارچوب «توسعه سازماني» كه برنامه‌اي دوربرد و در برگيرنده تمام نظام است از بالا كارگرداني مي‌شود و سرشتي دستوري دارد و در واقع، كوششي مديريتي است كه تغيير در نگرشها، ارزشها، باورها و به طوركلي، «فرهنگ سازماني» را نشانه مي‌گيرد و مي‌تواند روشي مناسب و نرم‌افزاري در انجام يافتن اين تغييرات باشد. بالاخره اينكه تمايز و تفاوت نهادهاي اداره كننده آموزش‌عالي با ديگر سازمانها نيز بايد در كاربست توسعه سازماني مورد توجه قرار گيرد.

The purpose of this study is to emphasis on necessity of change in organizations, particularly in the organization which is responsible for integrating policy making and implementation of programs in Islamic Republic of Iran. Also the application of Change in the organization development context is supervise from top and has an imperative nature. This phenomena has a long range plan which cover whole system. In fact, organizational development is a managerial effect which aims the change in vision, values, believies and in general “organizational culture”. This effort can be considered an opproperiate method in implementation of such changes. Finally distinction and differentiation between the institutes that govern higher education with others must be considered in application of organizational development. Keywords: Higher Education, Organizational Change, Organizational Development, Organizational Culture, Management of Higher Education, Academic Autonomy, and Academic Freedom.