تبيين راهبردهاي برقراري ارتباط پرستار - بيمار

Exploring Nurse-Patient Communication Strategies

زمينه و هدف: پرستاران توسط برقراری ارتباط مؤثر از نيازهای بيماران مطلع شده و به آن‌ها پاسخ مي­دهند. با توجه به اهميت فرايند ارتباط پرستار- بيمار، ضرورت پرداختن به اين پديده به صورت عميق در هر جامعه­ای ضروری مي­باشد. لذا اين مطالعه با هدف تبيين راهبردهای برقراری ارتباط بين پرستار و بيمار انجام يافته است. روش بررسی: اين مطالعه با رويكرد كيفی و روش تحليل محتوای كيفی انجام يافته است. مشاركت‌كنندگان مشتمل بر 23 نفر از پرستاران، بيماران و همراهان آنان در بخش­های داخلی و جراحی بيمارستان امام خمينی وابسته به دانشگاه علوم پزشكی تهران بودند. روش جمع‌آوری داده­ها عبارت از مصاحبه و مشاهده بود. مصاحبه‌ها در ابتدا به صورت بدون ساختار بود كه بعد از مصاحبه­های اول و دوم با توجه به مفاهيم استخراج شده از تحليل داده­ها به صورت نيمه ساختارمند اجرا گرديد. به منظور كسب دركی عميق­تر و تأييد داده­های حاصل از مصاحبه­ها، از روش مشاهده نيز استفاده گرديد. مشاهدات بر تعاملات بين پرستار و بيمار در حين برقراری ارتباط متمركز بودند. يافته‌ها: تجزيه و تحليل داده­ها به پيدايش درونمايه نهايی تحت عنوان «تطبيق نگرش و عمل پرستار» منجر گرديد. اين درونمايه از مفهوم‌پردازی سه طبقه اصلی «مراقبت مبتنی بر نياز حاد بيمار»، «‌ايجاد قلمروی حرفه­اي» و «مشاركت دادن» مشتق شده است. مراقبت مبتنی بر نياز حاد بيمار شامل زير طبقاتی نظير شناسايی نيازهای حاد بيمار و رفتار ارتباطی پرستار است. ايجاد قلمروی حرفه­ای بر واضح سازی نقش و حفظ حريم ارتباط دلالت دارد. مشاركت دادن نيز با توجه به مخاطب مشاركت و محتوای مشاركت تعريف مي­شود. نتيجه‌گيری: يافته­ها نشان داد كه پرستاران در راستای پاسخ به شرايط زمينه‌ای حاكم بر مراقبت پرستاری، در پی همگون سازی نگرش و عملكرد خود هستند، تا قادر به رفع حداكثر نيازهای حرفه­ای خود و بيماران باشند. در واقع خصوصيت اصلی فرايند برقراری ارتباط با نقش فعال پرستار و نقش انفعالی بيمار تعريف مي­گردد.

Background & Aim: Nurses are informed from patients needs using effective mutual communications. This study aimed to explore the communication strategies between nurses and patient. Methods & Materials: This study had a qualitative approach with the content analysis method. Participants included 23 nurses, patients and their families in medical and surgical wards of Imam Khomeini hospital of Tehran University of Medical Sciences. Data were collected using interviews and observations. The first and second interviews were conducted unstructured. The semi-structured interviews were then conducted according to the derived concepts from the first and second interviews. We used observation in order to gain a deeper understanding and verifying data from interviews. The observations focused on the interactions between nurses and patients during mutual communications. Results: A final theme was emerged through the data analysis: adaptation of nurses' attitudes and performances. This theme derived from three main categories: caring according to acute needs of patients, creating a professional realm, and participation. The caring according to acute needs of patients included subcategories such as identifying patients' acute needs and nurses' communication behavior. Creating the professional realm implicated on the clarifying roles and maintaining of privacy communication. Participation was defined as the audience and content. Conclusion: The findings showed that nurses, in response to the underlying conditions of nursing care, assimilate their attitudes and performances to be able to meet their professional needs and their patients' needs. In fact, the main character of nurse-patient communication is nurses' active role and patients' passive role.