بررسي فرايند توليد و درك حشوهاي گفتماني

Redundancies in conversation: a study on the process of producing and understanding

نظريه‌هاي مطرح در علم زبان‌شناسي، در سطح توليد، تراز زبان را حاصل برايند دو نيروي كمترين تلاش و بيشترين بهره اطلاعي مي‌دانند و به رعايت اختصار كلام تاكيد دارند. از سوي ديگر، درك كلامِ بدون حشو، نيازمند دقت و توجه بسيار است. عدم حضور حشوهاي زباني، سرعت درك پيام را در استنباط ‌هاي پيچيده كاهش مي‌دهد و شاهدي براي تقويت باورها، رفع ابهام‌ها و در نهايت، تقليل جهان‌هاي ممكن، در اختيار مخاطب قرار نمي‌دهد. در صورتي‌كه بپذيريم وقوع حشو در زبان بر خلاف اصل كم‌كوشي و شرط كميت از اصول گرايس است، بايد براي حضور حشوهاي زبان تبييني ارايه دهيم. هدف از نگارش اين مقاله، بررسي دلايل وقوع حشو در امر ارتباط بااستفاده از داده هاي زبان فارسي است.

This article considers the function of redundancies at the discourse level of language. It examines the reason(s) why people use informationally redundant utterances. Semantic redundancies identify unnecessary or predictable information in some stretch of language usage. From the theoretical point of view, the application of them is plausible by virtue of the principle of least effort (Martinet, 1962), and maxim of quantity (Grice, 1975). However, at the discourse level of communication, speakers use a considerable amount of redundant utterances in their daily conversation. This article is an attempt to explain the paradox.