بررسي عوامل موثر بر عملكرد صادراتي شركت هاي توليدي ايران

The Determinants of Export Performance in Manufacturing Firms of Iran

مطالعه ي حاضر به بررسي عوامل موثر براحتمال صادرات و شدّت صادرات بنگاه هاي صنعتي ايران با استفاده از داده هاي مقطعي 12301 بنگاه صنعتي در سال 1386 پرداخته است. نتايج تخمين الگو به روش توبيت و هكمن نشان مي دهد كه بنگاه هاي با اندازه ي بزرگ تر، هزينه ي واحد نيروي كار پايين تر، نسبت موجودي سرمايه ي فيزيكي به نيروي كار بيشتر، با احتمال بيشتري به صادرات مبادرت مي كنند و داراي شدّت صادرات بيشتري هستند. هم چنين نتايج نشان مي دهد كه فعاليت هاي تحقيق و توسعه در بنگاه تاثير مثبت و معني دار بر عملكرد صادراتي بنگاه دارد؛ اما اثرسرمايه ي انساني و مالكيت در بخش صنعت ايران معني دار نمي باشد.

This paper examines the determinants of the export performance of firms in Iran manufacturing firms, using cross-sectional data from 12301 firms in 2007 and a Tobit and Heckman regression model. The study finds that firms that have larger sizes, lower unit labor cost and high capital to labor ratio have a higher probability and a propensity to export. The results reveal that research and development activities in firms have a positive and significant impact on the export performance of the firm. The analysis also indicates that ownership type and human capital are meaningless and unimportant determinants of export performance in the manufacturing sector of Iran.