اولويت بندي موانع تاثيرگذار بر پياده سازي برنامه هاي استراتژيك در صنعت داروي كشور

Prioritizing Obstacles Affecting Strategic Plans Implementation in Iranian Pharmaceutical Industry

هدف پژوهش حاضر فراهم آوردن چارچوبي براي ارتقاي اثربخشي پياده سازي برنامه هاي استراتژيك است. دو پرسش اصلي اين پژوهش به چيستي موانع پياده سازي برنامه هاي استراتژيك و نيز چگونگي تعامل اين موانع با پياده سازي استراتژي اختصاص دارد. بدين منظور پس از بررسي پيشينه ي تحقيقاتي و گردآوري مهم ترين موانع مورد استناد، پرسش نامه ي پژوهش طراحي شد و به منظور بررسي هاي آماري در اختيار نمونه اي به حجم 112 نفر از مديران و كارشناسان ارشد شركت هاي توليدكننده ي دارو كه در سنديكاي صاحبان صنايع داروهاي انساني ايران عضويت دارند، قرار گرفت. روش نمونه گيري مورد استفاده براي انتخاب اين افراد، نمونه گيري تصادفي ساده بوده است. پس از دسته بندي موانع با تحليل عاملي اكتشافي در پنج گروه عوامل عملياتي، ساختاري، انساني، ارتباطي و راهبردي، روابط ساختاري مدل پژوهش با استفاده از تكنيك الگوسازي معادله هاي ساختاري آزمون شد. نتايج نشان مي دهد مدل پژوهش در سطح قابل قبولي از برازندگي قرار دارد و از ميان پنج مولفه ي شناسايي شده براي مدل، عوامل ساختاري بيش ترين تاثير و عوامل ارتباطي كمترين تاثير را بر پياده سازي برنامه هاي استراتژيك در صنعت دارو دارند.

This research performed to provide a framework for improving the effectiveness of strategic plans implementation. Two main questions of this survey devoted to the nature of the obstacles to the strategic plan implementation and also the prioritizing interaction between these obstacles to strategy implementation. The questionnaire for this survey was designed following the literature review and gathering the most important cited obstacles; which then applied to 112 managers and senior experts of pharmaceutical manufacturers that their firms were members of Iranian owners of Human Pharmaceutical Industries Syndicate (SYNDIPHARMA). In this study, the simple random sampling method was used and an exploratory factor analysis applied to categorize variables in 5 groups of operational, structural, human related, communication related and strategic factors; and then, structural relationships in the model tested by structural equation modeling. Finally, the findings showed the acceptable level of fitness of this model and indicated that structural dimension had the most effect on the strategic plans implementation in the pharmaceutical industry, while communication related dimension had the least effect.