آرمان‏هاي بلند اولياي خدا

The High Aspirations of God’s Friends

در مناجات عارفين، امام سجاد عليه‏السلام به بحث معرفت و محبت الهي مي‏پردازند. هرچه محبت الهي انسان نسبت به خدا بيشتر باشد، معرفت او افزايش مي‏يابد. اما توجه به دنيا، از همت، محبت و معرفت الهي انسان مي‏كاهد؛ زيرا ظلمت و حجاب‏هاي دنيا مانع مي‏شود از اينكه انسان حقايق عالم را درك كند. امام عليه‏السلام از خداي متعال درخواست مي‏كنند كه ايشان را در زمره كساني قرار دهد كه ظلمت، ريب و شبهه از دل و عقايدشان برداشته شود. شرح صدر نوعي انبساط و گشادگي دل است كه موجب مي‏شود انسان نشاط فراوان و آمادگي براي كار، تفكر، عبادت و محبت را به دست آورده و اين امر خود موجبات تقرب انسان به خداي متعال مي‏شود. در پرتوي تقرب الهي، انسان مي‏تواند خداگونه شود و معرفت و محبت الهي كسب نمايد.

In his whispered prayer of the knowers, Imam Sajjad deals with the subject of knowledge and love of God. The more one’s love towards God is, the greater his knowledge of God will be. Paying great attention to the worldly things, however decreases one’s zeal and love and knowledge of God. This is because the darkness and veil of this world hinder one from grasping the truths about the universe. Imam Sajjad asks God to assign him amongst those from whom darkness of the heart and doubts in beliefs are removed. Open-mindedness which is a sort of one’s feeling of great joy and readiness for work, thinking, worship and affection that bring one closer to God. One can, through God’s proximity, become God-like and acquire divine knowledge and affection.