بررسي ميزان آگاهي و عملكرد كادر درماني بيمارستان علي ابن ابيطالب (ع) رفسنجان در زمينه آسيب‌هاي ناشي از سر سوزن

The Knowledge and Practice of Medical Staff about Needle Injuries in Rafsanjanʹʹs Ali-ebne-Abitaleb Hospital, Iran

مقدمه: آسيب‌هاي ناشي از سر سوزن از مهم‌ترين خطرات تهديد كننده سلامت كاركنان درماني بيمارستان‌ها مي‌باشد كه مي‌تواند باعث انتقال بيش از 20 عامل بيماري‌زا گردد. اين پژوهش با هدف بررسي ميزان آگاهي و عملكرد كادر درماني بيمارستان علي ابن ابيطالب (ع) رفسنجان از آسيب‌هاي ناشي از سر سوزن انجام شده است. روش‌ها: اين پژوهش مقطعي بر روي 186 نفر از كادر درماني شاغل در بيمارستان دانشگاهي رفسنجان انجام گرديد. ابزار مورد استفاده پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته بوده است كه سوالات آن درمورد آگاهي از بيماري‌هاي منتقل شده از راه خون و عملكرد پس از آسيب و انجام واكسيناسيون بر عليه هپاتيت نوع B بود. حداكثر نمره قابل اكتساب آگاهي و عملكرد به ترتيب 10 و 7 بود. نتا‌يج: ميانگين نمره آگاهي و عملكرد شركت كنندگان به ترتيب (4/2 ± 2/6) و (3/1 ± 5/4) بود. 93 درصد ايشان واكسيناسيون هپاتيت B را به صورت كامل دريافت كرده بودند. 1/54 درصد از افراد مورد بررسي دچار آسيب ناشي از سر سوزن شده بودند و بيشترين موقعيتي كه منجر به آسيب با سوزن شده بود مربوط به خون‌گيري (36 درصد) و تزريقات (36 درصد) و بيشترين علت آسيب حجم زياد كاري (33 درصد) و عجله هنگام كار (6/30 درصد) بود. در افراد آسيب ديده با سر سوزن، كمك به خون‌ريزي از محل اوليه زخم (8/97 درصد) و شستشوي محل (7/95 درصد) بيشترين اقدامات پس از آسيب بود. بحث و نتيجه‌گيري: فراواني بالاي آسيب‌هاي ناشي از سر سوزن از يك سوي و آگاهي به نسبت كم از سوي ديگر، زنگ خطر جدي براي كادر درماني است. لذا آموزش‌هاي كاربردي و اطلاع رساني جهت گزارش‌دهي همه افراد آسيب ديده توصيه مي‌شود.

Background: Needle injuries are one of the most important hazards threatening the health of medical personnel, which can transmit more than 20 infectious pathogens. This study was conducted in order to evaluate the knowledge and practice of the medical staff at Ali-ebne-Abitaleb Hospital of Rafsanjan, Iran, in regard to the hazards of needle injuries. Methods: This cross sectional study was conducted by enrolling 186 medical staff members in an educational hospital of Rafsanjan. The research tool was a researcher designed questionnaire which included question about the diseases transmitted through blood, their practice after needle injury and history of vaccination against Hepatitis B. The maximum score of knowledge and attitude in this questionnaire was 10 and 7 respectively. Results: The average knowledge and practice score of the participants was 6.2 (± 2.4) and 4.5 (± 1.3) respectively, 93% had received complete vaccinations against Hepatitis B, 54.1% of the participants had a history of needle injury and the most prevalent situation in which needle injury happened was venopuncture (36%) and injection (36%). The most frequent reason for needle injury was the heavy work load (33%) and time constrains (30.6%). In people injured by needles, the most frequent practice after injury was blood-letting from the injured site (97.8 %) and washing the site (95.7%). Conclusion: The high prevalence of needle injury on one hand and the relatively low knowledge on the other hand is a serious alarm for medical personnel. Therefore practical education and encouraging the report of all injured cases is recommended.