مقايسه‌ي اثر ضد باكتري بره موم با چند شوينده متداول كانال دندان

Comparison of anti-bacterial effect of propolis and some conventional root canal irrigants

چكيده مقدمه: موفقيت طولاني مدت و قابل پيش‌بيني در درمان ريشه نيازمند دبريدمان موثر و ضدعفوني كامل كانال ريشه است. هدف از اين مطالعه تعيين اثر بره موم به‌عنوان ماده شستشو دهنده كانال بر باكتري انتروكوك فكاليس و مقايسه آن با چند ماده متداول شستشو دهنده داخل كانال بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي- آزمايشگاهي، تعداد 60 دندان تك كاناله با طول ريشه 13 ميلي‌متر انتخاب و تاج آنها قطع گرديد. سپس نمونه‌ها پاكسازي و شكل‌دهي گرديدند و به 5 گروه 12 تايي تقسيم شدند و به‌ترتيب از سديم هيپوكلريت 5/2 درصد، يدين پتاسيم يديد يك درصد، كلرهگزيدين 2/0 درصد، عصاره‌ي الكلي بره موم و آب يونيزه استريل (گروه كنترل) به‌عنوان ماده شستشو دهنده‌ي كانال استفاده شد. پس از آن كانال‌ها با انتروكوك فكاليس آلوده گرديد و يك بار كشت انجام شد. سپس نمونه‌ها مجدداً با مواد شستشوي مورد مطالعه شستشو داده شد و كشت تهيه گرديد. داده‌هاي جمع آوري شده وارد نرم‌افزار SPSS نسخه 20 گرديده و براي آناليز آماري از t-test و One -Way ANOVA در سطح معني‌داري 05/0 = ? استفاده گرديد. يافته‌ها: در كشت اوليه و ثانويه تمامي گروه‌ها با گروه كنترل تفاوت معني‌داري داشتند (001/0 = p value). در كشت اوليه بين بره موم با هيپوكلريت سديم نيز تفاوت معني‌داري ديده شد (025/0 = p value). در كشت ثانويه بين بره موم با ساير گروه‌ها و بين يدين پتاسيم يديد با ساير گروه‌ها به‌جز هيپوكلريت سديم (116/0 = p value) تفاوت معني‌داري ديده شد (05/0 > p value). بين كلرهگزيدين با هيپوكلريت سديم نيز تفاوت معني‌داري ديده شد (002/0 = p value). نتيجه‌‌گيري: طبق نتايج مطالعه‌ي حاضر بره موم نسبت به ساير مواد شستشوي كانال، اثر ضد باكتري بهتري بر باكتري انتروكوك فكاليس دارد. هم‌چنين تمامي مواد شستشو دهنده مورد استفاده اثر ضد باكتري بيش‌تري نسبت به آب داشتند. كليد واژه‌ها: بره موم، شستشو دهنده‌هاي كانال ريشه، درمان ريشه، انتروكوك فكاليس

Abstract Introduction: Long-term and predictable endodontic treatment requires complete and effective debridement of the root canal system. The aim of this study was to evaluate and compare the effects of propolis and some commonly used conventional irrigating solution as a root canal irrigants on Enterococcus faecalis. Materials and Methods: A total of 60 one-rooted teeth with a root length of 13 mm were selected and the crowns were cut away. The samples were then cleaned, shaped and divided into 5 groups of 12. The irrigation solutions of 2.5% NaOCL, 1% iodine potassium iodide, 0.2% chlorhexidine, alcoholic extract of propolis and sterile ionized water (control group) were used in the study groups, respectively. Subsequently, the canals were contaminated with Enterococcus faecalis and cultured once. Then the specimens were rinsed again with the irrigants mentioned above and cultures were obtained. Data were analyzed with SPSS 20 using t-test and one-way ANOVA (? = 0.05). Results: The first and second cultures in all the groups were significantly different from the control group (p value = 0.001). The first cultures exhibited significant differences between propolis and sodium hypochlorite (p value = 0.025). In the second cultures there were significant differences between propolis and other groups and between iodine potassium iodide and other groups (p value < 0.05) except for sodium hypochlorite (p value = 0.116). In addition, there were significant differences between chlorhexidine and sodium hypochlorite (p value = 0.002). Conclusion: Based on the results of the present study, propolis exhibited better antibacterial effects on E. faecalis compared to other materials. In addition, all the irrigants had better antibacterial activity compared to water. Key words: Enterococcus faecalis, Propolis, Root canal irrigants, Root canal therapy