اثر مهاركننده هاي شيميايي بر الگوي تخمير، توليد متان و دفع هيدروژن در شرايط برون تني ناپيوسته

Effects of Chemical Inhibitors on Fermentation Pattern, Methanogenesis and Hydrogen Emission in Ruminal Batch Cultures

هدف از انجام اين فراتحليل بررسي اثر مهاركننده هاي شيميايي متان در شرايط كشت ناپيوسته بر فراسنجه هاي تخمير به ويژه توليد متان و هيدروژن بود. داده هاي 9 تحقيق برون تني منتشر شده متشكل از 26 مقايسه كه در آن ها از مهاركننده هاي شيميايي متان 2- برومواتان سولفونات، بروموكلرومتان و 9 و 10- آنتراكويينون استفاده شده بود، مورد استفاده قرار گرفت. نتايج اين فراتحليل نشان داد هر سه مهاركننده شيميايي تاثير معني داري در كاهش توليد متان داشتند (290/0±63/2-)؛ اما 2- برومواتان سولفونات موثرترين مهاركننده بود. استفاده از مهاركننده هاي شيميايي اثر منفي معني داري بر توليد استات داشت (255/0±48/1-)، اما نسبت مولي پروپيونات (309/0 ± 94/0+) و بوتيرات (125/0 ± 69/0+) را افزايش داد. با اين حال، كاهش توليد استات با افزايش توليد پروپيونات و بوتيرات جبران نشد كه كاهش معني دار توليد كل اسيدهاي چرب فرار را به دنبال داشت (180/0±42/0-). دفع گاز هيدروژن با استفاده از مهاركننده هاي شيميايي به طور معني داري افزايش يافت (540/0±31/2+)؛ اما اين افزايش كمتر از مقدار برآورد شده بر اساس معادلات استوكيومتري رايج توليد متان در شكمبه بود. نتايج اين فراتحليل نشان داد اگر چه در تحقيقات برون تني منتشر شده، مهاركننده هاي شيميايي تاثير قابل توجهي در كاهش توليد متان داشتند، اما به نظر مي رسد ابقاي انرژي استفاده نشده در توليد متان به صورت اسيدهاي چرب فرار به صورت موفقيت آميزي انجام نشده و علاوه بر تغيير الگوي تخمير، اتلاف انرژي به شكل هيدروژن نيز رخ داده است.