هستي‌شناسي صلح بين‌الملل در بستر فرهنگ مدارا و صلح ايراني

Ontology of International Peace in Context of Iranian Peace and Tolerance Culture

صلح به معناي رايج آن يعني فقدان جنگ، روياي زيبايي است كه بشريت و جامعه بين‌المللي همواره در مسير رسيدن به آن تلاش كرده است. صلح و مدارا جايگاه ويژه‌اي در فرهنگ و ادب ايران زمين دارد. مدارا همان احترام و ارج گذاشتن بر تنوع و اختلاف ميان فرهنگ‌هاي جهان است. صلح يك آرمان جهاني تلقي مي‌شود و انسان امروز را به زندگي در شرايطي آرام و به دور از تشويش و كشمكش سوق مي‌دهد. از گذشته تا امروز، صلح يك مفهوم مطلق نيست و همانند جنگ، ريشه در نوع جهان‌بيني ما نسبت به جهان هستي دارد. صلح‌آفريني و صلح‌پژوهي با هدف اقدام براي ايجاد تفاهم و توافق ميان گروه‌هاي درگير و شناخت زمينه‌هاي برقراري صلح، از دغدغه‌هاي ذهني شاعران و نويسندگان ايران زمين بوده است. در عرصه بين‌المللي و در ادبيات روابط بين‌الملل، روش مدارا، با احترام به حقوق بشر همخواني دارد و انسان‌ها اين حق را دارند كه در صلح زندگي كنند و همچنان كه هستند، باشند‌. در اين پژوهش ضمن بررسي مفاهيم صلح و صلح بين‌الملل، مدارا و صلح در فرهنگ ايراني و در بستري هستي‌شناختي مورد تحليل و تبيين قرار مي‌گيرد. فرضيه اين پژوهش با واكاوي و بررسي آثار منظوم و منثور اديبان، شاعران و دانشمندان ايراني در سده‌هاي گذشته، به دنبال نشان دادن گستره درك و جهان‌بيني آنها از فرهنگ صلح و مدارا فراتر از نژاد‌، مليت و مذهب و پاسخ به اين پرسش است كه صلح و مدارا در فرهنگ و ادب ايران چه جايگاهي در صلح و مداراي جهاني دارد؟ هدف اصلي اين پژوهش واكاوي و پالايش فرهنگ صلح و مدارا در ايران و پيوند زدن آن با صلح و مداراي بين‌المللي است.

Peace in its common sense, which means the absence of war, is a beautiful aspiration toward which the humanity and international community has been striving. Peace and tolerance enjoy a special position in the Iranian culture and literature. Tolerance means showing respect for diversity of cultures in the world. Peace is a universal ideal and helps human beings to live in a calm atmosphere away from any concern and challenge. Up to the present time, peace has never been an absolute concept and, like war, has had its roots in our worldview and our attitude to the world. To create and do research about peace with the goal of promoting understanding and agreement among conflicting groups and recognizing various grounds for the establishment of peace, have been among mental concerns of Iranian poets and writers. Both in international arena and in international literature, tolerance is compatible with respect for human rights and humans have the right to live in peace. This study delves into the concepts of peace and international peace in an effort to explain tolerance and peace that is inherent to the Iranian culture within an ontological context. This paper explores the works that the Iranian poets and scientists have produced in the past centuries, both in verse and prose, to prove that their understanding of peace and tolerance transcends race, nationality and religion. It also aims to answer the question about position of the Iranian concept of peace and tolerance within the broader concept of international peace and tolerance. The main goal of this research is to explore and refine the Iranian culture of peace and tolerance and link it to international pace and tolerance.