تاثير راه اندازي گروه پاسخ سريع پرستاري بر بروز ايست قلبي- تنفسي و مرگ غيرمنتظره بيماران بخش فوريت ها

Effect of setting up rapid response nursing team on cardiopulmonary arrest and unexpected death in patients admitted to emergency department

زمينه: گروه پاسخ سريع پرستاري بيماران را در مراحل اوليه شرايط باليني وخيم ارزيابي مي كند و ميزان مرگ و مير بيماران را كاهش مي دهد. هدف: مطالعه به منظور تعيين اثر راه اندازي گروه پاسخ سريع پرستاري بر بروز ايست قلبي- تنفسي و مرگ غيرمنتظره بيماران بخش فوريت ها انجام شد. مواد و روش ها: اين كارآزمايي باليني تصادفي در سال 1392 بر روي 714 بيمار در بخش فوريت هاي مركز درماني منتخب دانشگاه علوم پزشكي البرز انجام شد. بيماران به طور تصادفي به دو گروه شاهد و مداخله تقسيم شدند. گروه پاسخ سريع پرستاري متشكل از يك پرستار مراقبت هاي ويژه و يك كاردان بي هوشي در هر نوبت كاري بود كه 24 ساعته در بخش فوريت ها حضور داشتند. مداخله لازم براي گروه شاهد توسط كاركنان طبق روال بخش و براي گروه مداخله توسط گروه پاسخ سريع پرستاري، زماني كه شرايط بيمار رو به وخامت مي گذاشت و پس از ارزيابي دقيق بيمار، انجام مي شد. نتايج اقدام هاي انجام شده براي هر دو گروه ثبت و داده ها با آزمون هاي آماري تي، كاي دو و دقيق فيشر تحليل شدند. يافته ها: بين دو گروه از نظر سن و جنس تفاوت معني داري وجود نداشت. بين راه اندازي گروه پاسخ سريع پرستاري با ميزان انتقال بيماران به بخش هاي ويژه و ميزان مرگ و مير بيماران در خارج از بخش هاي ويژه ارتباط معني داري وجود داشت. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، راه اندازي گروه پاسخ سريع پرستاري در كاهش انتقال بيماران به بخش هاي ويژه، مرگ و مير و كاهش ايست-هاي قلبي- تنفسي موثر بود.

Background: Rapid response nursing team assesses patients at an earlier stage of clinical deterioration and reduces mortality rate. Objective: The aim of this study was to determine the effect of setting up rapid response nursing team on cardiopulmonary arrest and unexpected death in patients admitted to emergency department. Methods: This randomized clinical trial was performed on 714 patients in the emergency department of selected hospital affiliated to Alborz University of Medical Sciences during 2013. Patients were randomly allocated to two groups. Rapid response nursing team consisted of a critical care nurse and an anesthesia technician that attended in the emergency department during work shifts 24 hours a day. The control group was cared by the department staff as routine. The intervention group was cared by the rapid response nursing team when the patient condition was deteriorating and after a careful evaluation. Results of the interventions were recorded for both groups. Data were analyzed using T- test, Chi-square test, and Fisher’s exact test. Findings: There was no significant difference between the two groups in terms of age and gender. There were significant associations between setting up rapid response nursing team and transfer rate to the intensive care units and mortality rate outside of the intensive care units. Conclusion: With regards to the results, setting up rapid response nursing team was effective in reducing transfer rate to the intensive care unit, mortality rate and cardiopulmonary arrest.