خوانش‌هاي گوناگونِ شاعران معاصر عربي از داستان حضرت ايوب (ع)

Recreation of the Prophet Job in Contemporary Arabic Poetry

شاعران معاصر عربي براي بيان تجربه‌هاي گوناگون، اهداف مورد نظر و نيز براي رهايي شعر از حالت خطابه‌گري و گزارشي و در راستايِ اصالت‌بخشي به اثر ادبي، به فراخواني چهره هاي سنتي و بويژه چهره‌هاي ديني روي آورده اند. آنان اين شخصيت ها را به دليل برخورداري از دلالت‌هاي بالقوه و سازگاري با تجربه‌هاي معاصر خويش بكار گرفته و به منظور انتقال مفاهيم ذهني، به شكل نمادين از آنها بهره‌ها برده اند. پژوهش حاضر بر آن است تا به واكاوي حضور شخصيت حضرت ايوب (ع) در شعر معاصر عربي بپردازد. در اين راستا، نخست با نگاهي گذرا به جنبه‌هايي از ويژگي هاي شخصيتي آن حضرت در تورات و قرآن كريم پرداخته و سپس رويكرد سه شاعر معاصر عربي «بدر شاكرالسياب»، «محمود درويش» و «عبدالعزيز المقالح» را در فراخواني اين چهره ي ديني تبيين نموده است. برداشت اين است كه ايوب شاعرانِ معاصر، تابع دغدغه‌هاي فردي و اجتماعي- سياسي آنان است و عهده‌دار تجسم ناكامي‌هاي ايشان است.

Contemporary Arab poets have started to recall classic and especially religious figures in their poems to present experiences and ideologies, to rescue the poetry from reportage state and also to enhance their own poetry. The reason why they make use of these religious figures in their poetry is their potential implications and their compatibility with poet’s own current experiences. Poets also make use of these figures to convey their intellectual concepts in a symbolic form. The present study tries to investigate the presence of the prophet Job in contemporary Arabic poetry. In this regard, we first take a glance at personal features of the prophet Job from the perspective of Quran and Old Testament, then from the perspective of three contemporary Arab poet’s approach, namely Badr Shakir al-Sayyab, Mahmoud Darwish, Abd al-Aziz al-Maghaleh, to see how they represent this religious figure in their poetry. The result shows that Job in the contemporary Arabic poetry is an indication of their individual and social concerns.