ويتگنشتاين و طرحواره‌هاي ذهني: دلالت‌هايي براي آموزش كودكان

Wittgenstein and Conceptual Schemes: Its Implications in Education

در اين مقاله به نقش طرحواره‌هاي ذهني در آموزش پرداخته شده است و سه نوع مكتب فكري در باب طرحواره‌هاي ذهني معرفي شده است. با بررسي دو نوع افراطي طرحواره‌هاي ذهني كه يكي به وجود طرحواره‌هاي مطلقاً يكسان بين انسان‌هاي متفاوت و ديگري به نسبيت افراطي يا مطلق طرحواره‌ها روي آورده است به اين نتيجه راه يافته‌ايم كه طرحواره ‌نسبيتي متعادل در امر آموزش قابل استفاده‌تر است. با بررسي آراي ويتگنشتاين مي‌‌توان دريافت كه وي از طرحواره ‌نسبيتي متعادل استقبال مي‌‌كند و مي‌‌توان گفت كه يكي از جدي‌ترين فيلسوفان طرفدار اين مشي است. در پايان اين نتيجه حاصل مي‌شود كه با پذيرش و كاربست طرحواره نسبيتي متعادل اميد بيشتري به يادگيري مفهومي‌ و اعتلاي نيروي ابتكار فردي مي‌رود. اين طرز تفكر در مربيان بنيان نظري محكمي ‌را در باب فلسفه براي كودكان بنا مي‌نهد. در اين پژوهش از روش‌هاي تحليلي و استنتاجي استفاده شده است. پژوهش حاضر كاربردي است، زيرا دلالت‌ها يا استلزام‌هاي ديدگاه فلسفي معيني را براي عرصه عملي تعليم و ‌تربيت استخراج مي‌كند.

This paper has dealt with the role of conceptual schemes in education. There has been three approaches to conceptual schemes. Analyzing two extreme types, one asserting the existence of identical scheme among different individuals and another arguing for radical or absolute relativity among them, it is concluded that moderately relative approach to schemes is more practical in education. Studying Wittgenstein’s ideas, it can be understood that he also positively opts for moderately relative approach to schemes and it can be reasonably said that he is a serious adherent of such policy. Finally, it is concluded that accepting and employing moderately relative approach to schemes, one can hope to improve conceptual learning and potential individual creativity. Such attitude among educators lays a solid theoretical foundation for children’s philosophy. This study is practical as it yields implications and necessities for education.