بررسي اثرات افزودن كتامين به مورفين در پمپ تزريق وريدي كنترله توسط بيمار بعد از اعمال جراحي ارتوپدي

The effects of adding ketamine to morphine in patient-controlled intravenous analgesia after orthopedic surgeries

با مخدرها يك روش معمول براي تسكين درد پس ازعمل ميباشد. باتوجه به (PCIA) زمينه و هدف: بيدردي وريدي كنترله توسط بيمار عوارض مخدرها (تهوع، نارسايي تنفسي،تحمل و آرام بخشي )و لزوم كاهش ميزان مصرفي آنها و نيز بهبود كيفيت بيدردي، از داروهاي كمكي ميتوان استفاده كرد. هدف ازاين مطالعه بررسي اثرات افزودن كتامين به مورفين در پمپ تزريق وريدي كنترله توسط بيمار بعد از اعمال جراحي ارتوپدي ميباشد. كانديداي عمل جراحي ارتوپدي اندام تحتاني و بدون سابقه بيماريهايي مثل اعتياد و (ASA I – II) 20 ساله - مواد و روش ها: 60 بيمار 60 :(M) تشنج، بعدازتوضيحات كافي و اخذ رضايت كتبي وارد مطالعه شدند. بيماران به صورت تصادفي به سه گروه تقسيم شدند: در گروه اول كتامين 200 ميليگرم :(MK كتامين 100 ميليگرم + 20 ميليگرم مورفين سولفات، گروه سوم( 2 :(MK 20 ميليگرم مورفين سولفات، گروه دوم( 1 5-0 )،نمره آرامبخشي توسط نمره بندي )VRS 10-0 ) و )VAS 10+ ميليگرم مورفين سولفات تجويز شد. نمره درد بيمار توسط مقياسهاي 4-1 ) در ساعتهاي 4،6،12،24،36،48 ساعت (تا 2روز)پس از اتصال پمپ )N&V score 5) و ميزان تهوع و استفراغ توسط مقياس - رامسي( 0 سنجيده شده و در فرمهايي كه بدين منظور تهيه گرديده بود، ثبت شد. كنترل درد درگروه دوم و سوم(مورفين+كتامين) .(P > 0/ يافته ها: خصوصيات پايهاي وعوارض دارويي درسه گروه تفاوت معنيداري نداشت ( 05 در .(P > 0/ ولي درگروه دوم وسوم تفاوت معني داري باهم نداشت ( 05 ،(P < 0/ نسبت به گروه اول (فقط مورفين)بطورمعني داري بهتربود ( 05 .(P < 0/ گروه اول نياز به مخدر اضافي نسبت به گروه دوم و سوم بطور معنيداري بيشتر بود ( 05 نتيجه گيري: اضافه كردن كتامين به مرفين درپمپ وريدي كنترله توسط بيمار ميتواند باعث كنترل بهتر درد و كاهش نياز به مخدر اضافي گردد

Aim and Background: A routine method to control post-operative pain is patient-controlled intravenous analgesia (PCIA) using opioids. Regarding complications of opioids, it seems necessary to reduce their dosage and to improve the quality of analgesia using adjuvants. We aimed to assess the effect of adding ketamine to morphine in PCIA pumps for post-operative pain control in orthopedic patients. Methods and Materials: Sixty patients, being 20-60 years old (ASA class I-II) and undergoing orthopedic surgery in lower extremity, were enrolled They had no history of opioid addiction or epilepsy. Our patients were randomly allocated to three groups 20 mg morphine sulfate, 100 mg ketamine plus 20 mg morphine and 200 mg ketamine plus 10 mg morphine in their PCIA pump. The pain score was evaluated using VAS (0-10) and VRS (0-5); besides the sedation score and the degree of nausea-vomiting were assessed with Ramsay scale (0-5) and N&V score (1-4), respectively. All these measurements were performed 2, 4, 12, 24, and 48 hours postoperatively. Findings: The incidence of adverse drug reactions was not different among the three groups (p > 0.05), but pain control was significantly better in the second and third group (ketamine plus morphine) in comparison with the first one (p < 0.05). There was no difference in the quality of pain control between the second and the third groups. Also, the need for additional opioid was significantly reduced in the two latter groups compared with the first one (p < 0.05). Conclusions: Adding ketamine to morphine in PCIA pumps would result in better pain control and less need for additional break-through analgesic.