بررسي ارتباط سندرم پيش از قاعدگي با شاخص توده بدني در دانشجويان دختر

Relationship between Pre Menstrual Syndrome with Body Mass Index among University Students

زمينه و هدف: علل مختلفی در شيوع سندرم پيش از قاعدگی مؤثر است. به نظر می‌رسد يكی از اين عوامل شاخص توده بدنی باشد. با توجه به فقدان پژوهشی در اين زمينه در ايران، مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط سندرم پيش از قاعدگی با شاخص توده بدنی طراحی و اجرا شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مقطعی تحليلی است كه در مورد 500 دانشجوی ساكن خوابگاه دانشگاه علوم پزشكی اراك كه بر اساس آزمون DASS21 (Depression Anxiety Stress Scales 21) به استرس، اضطراب و افسردگی شديد مبتلا نبودند، در سال 1388 انجام گرفته است. نمونه‌گيری از نوع تصادفی ساده و تا رسيدن به حجم نمونه مورد نظر انجام شد. پرسشنامه جمعيت‌شناختی، وضعيت قاعدگی، توليدمثلی و عادات غذايی و فرم مشاهده سنجش شاخص توده بدنی توسط افراد تكميل گرديد. فرم خلاصه شده ارزيابی سندرم پيش از قاعدگی در فاصله 7 روز قبل از خون‌ريزی تا حداكثر 2 روز بعد از شروع خون‌ريزی به مدت يك دوره توسط افراد تكميل گرديد. با استفاده از تحليل رگرسيون لجيستيك، ارتباط سندرم پيش از قاعدگی با شاخص توده بدنی با تعديل متغيرهای مداخله‌گر در نرم‌افزار SPSS v.18 بررسی شد. در كليه آزمون‌ها سطح معناداری 05/0p< در نظر گرفته شد. يافته‌ها: توزيع فراوانی افراد مورد مطالعه بر اساس شاخص توده بدنی طبيعی (كم‌تر از 25)، بالای طبيعی (25 و بيشتر از 25) به ترتيب 8/90% و 2/9% بود. تحليل آماری نشان داد كه شاخص توده بدنی بالای طبيعی نسبت به شاخص توده بدنی طبيعی خطر ابتلا به سندرم پيش از قاعدگی را 43/2 برابر افزايش می‌دهد (43/2=OR و 33/8- 66/1=CI). نتيجه‌گيری: اضافه وزن و چاقی باعث افزايش خطر ابتلا به سندرم پيش از قاعدگی می‌شود و در ميان ساير عوامل خطر وقوع اين سندرم، بايد اصلاح توده بدنی غير طبيعی نيز مدنظر قرار گيرد

Background & Aim: Several factors have been reported to be influential in development of the premenstrual syndrome. There are no studies available on relationship between premenstrual syndrome with body mass index in Iran. This study aimed to determine this relationship among university students. Methods & Materials: This was a cross-sectional study conducted on a random sample of 500 students living in the dorms of Arak University of Medical Sciences. The participants had not stress, anxiety and severe depression on the basis of the DASS21. Data were gathered using Social Status Questionnaire, including demographic, menstrual status, reproductive and eating habits and body mass index measurement items. The participants completed the abbreviated form of premenstrual syndrome evaluation within seven days of bleeding up to two days after onset of bleeding for one cycle. Using logistic regression analysis, the association was assessed by adjusting for confounding variables. Results: A majority of the students had normal BMI (<25) (90.8%). The results showed that the risk of premenstrual syndrome in the participants with high BMI was 2.43 times more than the participants with normal BMI (OR=2.43; CI=8.33-1.66). Conclusion: High BMI increased the risk of premenstrual syndrome. Interventions to decrease the BMI should be designed and implemented in overweight and obese patients with premenstrual syndrome.