بررسي هيستوپاتولوژيك واكنش بافت همبند موش سفيد بزرگ آزمايشگاهي به نانوكامپوزيت قابل تزريق شيشه سراميك- كايتوسان

Reaction of rat\ʹs connective tissue to injectable glass-ceramic-chitosan nanocomposite

سابقه و هدف: استفاده از شيشه سراميك بيواكتيو به جهت توانايی آن در پيوند مستقيم با بافت استخوانی در بازسازی و ترميم استخوان از دست رفته، مورد توجه قرار گرفته است. كيتوسان نيز غير سمی است و دارای قابليت سازگاری بيولوژيكی و قابليت تجزيه بيولوژيكی می‌باشد. از طرفی، سيستم‌های تزريق پذير به علت حداقل تهاجمی بودن و توانايی ايجاد داربست‌هايی در محل كاربرد، می‌توانند شكل عيب استخوانی را به خود بگيرند و نياز به ايمپلنت از پيش ساخته شده را از بين ببرند. لذا در تحقيق حاضر، واكنش نسج همبندی رت به نانوكامپوزيت تزريق پذير شيشه سراميك- كايتوسان كه به نظر می‌رسد جانشين خوبی برای مواد صناعی پر كننده نقص‌های استخوانی باشد و با توجه به امكان توليد اين ماده در ايران، مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: اين پژوهش، يك مطالعه حيوانی بود كه در آن 40 موش صحرايی به 5 گروه 8تايی تقسيم شدند. لوله‌های پلی اتيلن پر شده با نانوكامپوزيت قابل تزريق شيشه- سراميك- كايتوسان، به عنوان گروه مورد و لوله‌های خالی به عنوان گروه شاهد در بافت همبند زير جلدی موش‌های سفيد بزرگ كاشته شد. نمونه‌های بيوپسی از نواحی مورد و شاهد پس از 7، 15، 30، 60 و 90 روز، مورد بررسی هيستولوژيك قرار گرفتند و تعداد سلول‌های التهابی و رگ‌های خونی شمارش شد. برای بررسی تفاوت‌ها از آزمون‌های آماری t و Analysis of variance (ANOVA) در سطح معنی‌داری 050/0 > P استفاده شد. يافته‌ها: به طور كلی، اختلاف معنی‌داری در شدت التهاب بين دو گروه مورد و شاهد در روزهای مختلف ديده نشد. اين مسأله در مورد تعداد رگ خونی نيز صادق بود (050/0 < P). استنتاج: به نظر می‌رسد كه ماده پيش‌گفته، از سازگاری نسجی خوبی برخوردار است.

Background and purpose: The use of bioactive glass-ceramics in medicine has been noticed because of their ability in directly connection to bony tissue and bone repairing. Chitosan is also nontoxic material and biologically is compatible with the capability of biodegradation. However, due to the minimally invasive nature of injectable systems and their ability to make scaffold in place of using, they can take the shape of bone defect and eliminate the need for fabricated implants. The aim of this study was evaluation of ratʹs connective tissue reaction to injectable glass-ceramic-chitosan nanocomposite; it looks to be a good substitute synthetic material in filling bone defects and its production is possible in Iran. Materials and methods: In this animal study, 40 rats were divided into 5 groups of 8. Polyethylene tubes filled with glass-ceramic-chitosan nanocomposite as case group and the empty tube as control group were implanted in subcutaneous tissue of rats. Biopsy samples from case and control sites were histologically examined after 7, 15, 30, 60, and 90 days and the number of inflammatory cells and blood vessels were counted. T and analysis of variance (ANOVA) tests were used to examine differences at the significance level of P < 0.05. Results: Overall, no significant differences in severity of inflammation and vessel counts were found between case and control groups on different days (P > 0.05 for all). Conclusion: It seems that injectable glass-ceramic-chitosan nanocomposite was biocompatible.