سنجش سرمايه‌ي دانشگاهي و سليقه‌ي زيباشناختي

• Evaluation of Academic Capital and Aesthetics Taste

اين مقاله با هدف مطالعه رابطه ميان سرمايه دانشگاهي و سليقه زيباشناختي هنري تدوين گرديده است. فرضيه اصلي اين تحقيق كه از آرا ِ « پي‌ير بورديو» استنتاج گشته مبتني بر اين است كه شكل‌گيري سليقه مشروع در افراد در درجه‌ي نخست پيوند تنگاتنگي با ميزان تحصيلات و در وهله بعد با خاستگاه اجتماعي آنان دارد. فارغ از اهميت خاستگاه اجتماعي، تاكيد اصلي اين نوشتار بر نقش موثر تحصيلات در شكل‌گيري سليقه مشروع مي‌باشد. براي سنجش اين فرضيه طيفي از « صاحبان سرمايه‌ي دانشگاهي بالا» مورد مطالعه كيفي قرار گرفته شدند. اين مطالعه نشان مي‌دهد كه سليقه زيباشناختي در ميان صاحبان سرمايه دانشگاهي بالا از زيباشناختي مشروع بسيار فاصله دارد، علت اين امر تا اندازه‌اي بدين جهت است كه بنظر مي‌رسد نمي‌توان در ايران هنر را به عنوان مولفه اصلي و هسته سختِ فرهنگ در نظر گرفت. همچنين نتايج اين تحقيق گوياي آنست كه سليقه مشروع از طرفي تحت تاثير سرمايه فرهنگي موروثي و از سوي ديگر به سبب ارتباط با شبكه دوستان و سرمايه‌هاي اجتماعي در افراد برساخته مي‌گردد.

The goal of this article is to study the relationship between academic capital and aesthetics taste. The main assumption of this article which is induced from Pierre Bourdieu’s theories is based on this believe that formation of legitimate taste in individuals is initially has a close relationship with their level of education and then their social origin. Despite of importance of social origin, the main focus of this article is on the effective role of education in formation of legitimate taste. To evaluate this theory, a range of individuals with high academic capital has been studied quantitatively. This study shows that aesthetics taste in individuals with high academic capital is far from legitimate taste, since it seems that in Iran, art cannot be considered as the main component and hard core of culture. Moreover, the results of this research indicate that the legitimate taste is formed from one hand under influence of inherited cultural capital and from other hand friend networks and social capitals.