ناگفته هايي درباره آثار فارسي منسوب به شيخ بهايي

Unsaid Words about Persian Works Ascribed to Sheikh Bahaee

اين كه از شيخ بهايي به جز تاليفات متعدّد به زبان عربي، آثاري نيز به زبان فارسي به جا مانده، امري مسلّم است. امّا طيّ گذشت زمان آثار ديگري نيز باشتباه به وي منسوب شده است. اين مقاله باختصار به معرّفي اين آثار منسوب و بررسي موارد انتساب آن ها خواهد پرداخت. آثاري كه در اين نوشتار مورد بحث قرار گرفته است، عبارتند از: «طوطي‌نامه»، «نان و پنير»، «نان و خرما»، «مثنوي شيخ ابوالپشم»، «منظومه در تعبير رويا»، «مثنوي رموز اسم اعظم» و رساله منثور «پند اهل دانش و هوش به زبان گربه و موش».

It is evident that Sheikh Bahaee has a number of Persian writings besides his numerous Arabic writings but, as time passed, some works were ascribed to him mistakenly. This article tries to introduce and investigate such ascribed works. The works explored in this study include: Tooti Nameh, Nan va Panir, Nan va Khorma, Mathnavi Sheikh Abulpashm, Manzume dar Ta’bire Roya, Mathnavi Romuze Esme Azam and the prose treatise Pande Ahle Danesh va Hoosh be Zabane Gorbeh va Moosh.