سياست‌هاي دولت قاجار در برابر شيخيه كرمان(1250ـ 1212ق/1834ـ1798م)

با ظهور و تثبيت مسلكِ نو ظهور شيخيه در كرمان، از آنجا كه موسس و ديگر رهبران اين طريقه با دولت قاجاري ارتباط خويشاوندي داشتد لذا بر اقتدار محلي آنان در عرصه سياست در اين شهر افزوده شد. خاندان ابراهيمي شيخي مذهب تنها به عنوان يك گروه مذهبي در كرمان به شمار نمي‌آمدند بلكه به سبب نفوذي كه در بين حكام قاجاري داشتند با حضور خود در تشكيلات اداري و در اختيار گرفتن برخي مناصب حكومتي كرمان، بر تحولات سياسي آنجا تاثير گذاردند. از اين رو هر يك از پادشاهان و حكام قاجاري به فراخور علاقه مذهبي و موقعيت شان و براي حفظ توازن وجلوگيري از اختلافات بين گروه‌هاي مذهبي موجود «شيخيه و متشرعه» در كرمان سياست‌هاي مذهبي متفاوتي را در برابر خاندان شيخي مذهب ابراهيمي در پيش گرفتند. در دوره زمامداري مظفرالدين شاه به سبب گرايش‌هاي اين شاه قاجاري به شيخيه، اختلافات مذهبي و عقيدتي بين دو گروه شيخيه و متشرعه در كرمان به اوج رسيد آن چنان كه روابط بين اين دو گروه شيخي و متشرعه به نزاع عقيدتي مبدل گرديد. اين موضوع چنان اهميتي داشت كه خود يكي از اسباب ظهور انقلاب مشروطه به شمار مي‌رود.