اثر تمرين مقاومتي بر برخي عوامل آمادگي جسماني و نشانگرهاي التهابي در مردان داراي اضافه وزن

The effects of resistance exercise training on some of the factors of health-related physical fitness and inflammatory markers in overweight men

هدف از اين پژوهش بررسي اثر دوازده هفته برنامه تمريني مقاومتي بر برخي عوامل آمادگي جسماني و نشانگرهاي التهابي در مردان دچار اضافه وزن بود. در يك كار‌آزمايي نيمه‌تجربي 25 مرد جوان (دامنه سني 96/1±9/20 سال و قد 39/7±34/170سانتي‌متر) به‌صورت هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به‌طور ‌تصادفي در دو گروه تمرين مقاومتي (15 نفر) و كنترل (10 نفر) قرار گرفتند. گروه تمرين مقاومتي به مدت دوازده هفته و سه جلسه در هفته با شدت‌هاي متفاوت به تمرين پرداختند. تمرينات مقاومتي شامل شش حركت ايستگاهي به‌صورت دايره‌اي بود. پنج ميلي‌ليتر خون وريدي قبل از تمرين و 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين در وضعيت ناشتا به‌منظور تعيين برخي نشانگرهاي التهابي جمع‌آوري شد. با استفاده از آزمون t مستقل و زوجي‌شده وزن و شاخص توده بدني آزمودني‌ها پس از دوازده هفته تمرين تغيير معناداري نداشت (05/0P > ). اما برخي عوامل آمادگي جسماني (,VO 2peak يك تكرار بيشينه پرس ساق و پرس سينه) افزايش و برخي ويژگي‌هاي آنتروپومتريكي (نسبت محيط كمر به لگن و درصد چربي بدن) آزمودني‌ها بعد از دوازده هفته، كاهش معناداري يافتند (05/0P < ). همچنين گروه تمريني كاهش معناداري در مقاومت به انسولين، سطوح لپتين و TNF-? از خود نشان دادند (05/0P < ). ضريب همبستگي پيرسون رابطه معناداري را بين TNF-? با BMI، W/H، درصد چربي بدن و انسولين نشان داد (05/0P < ). نتايج به‌دست‌آمده نشان داد كه دوازده هفته تمرين مقاومتي در مردان جوان غير‌فعال داراي اضافه مي‌تواند برخي عوامل آمادگي جسماني و آنتروپومتريك و همچنين نشانگرهاي التهابي را بهبود بخشد

The aim of this study was to compare and validate of selected ways for estimating fat percent. For this purpose, A number of 30 inactive girl students of Shahid Rajaei University (Age=20.93±1.91 yr; Height = 164.73 ±4.57cm ; Weight=56.65±8.02 Kg) were selectet voluntarily. They were randomly placed in one of for different conditions (Digital, Harpenden, Plastic Calipers and Electrical Bioimpedance)on 4separate days, in a crossover design for Estimating Fat Percent. Measurements Were performed from 3 points (the triceps, iliac and femoral). the Results of repeated measures ANOVA and Bonferroni post hoc indicated that there were significant difference between harpenden and plastic calipers (p=0.045)and between digital and plastic calipers(p=0.003). results of pearson correlation coefficient indicated that There was a high correlation between digital and harpenden calipers too (R=0.898 p=0/000).also the most Regression coefficient Was allocated to digital caliper(0.817=B) and electrical bioimpedance(0.244=B). Respectively and plastic caliper had lowest place( B=0.14). note worthy that the overlap of predictive variable of harpenden caliper was ( R2 =0.839) According these results it is recommended to use harpenden caliper for estimating fat percent first of all. If there is no access tothis caliper,you can use digital caliper and electrical bioimpedance respectively. Also the use of plastic caliper, must be done with caution.