شناسايي عوامل زمينه اي ارتقاي مديريت دانش در دانشكده‌هاي كشاورزي

Contextual Factors for Enhancement of Knowledge Management in Agricultural Faculties

با ورود به هزاره سوم ميلادي، شاهد تغييرات سريع در فناوري‌ها و شدت پيچيدگي محيط هستيم. در چنين شرايطي، ايجاد مزيت رقابتي پايدار، نيازمند نوع جديدي از سازمان‌هاست كه قابليت خلق دانش كيفي را داشته باشند. موسسات آموزش عالي از جمله دانشكده‌هاي كشاورزي نيز براي مقابله با چالش‌هاي پيش رو، به خلق دانش و مديريت بهينه آن نياز دارند. به همين دليل از مديران دانشكده‌هاي كشاورزي انتظار مي‌رود كه با مديريت هر چه بهتر و موثرتر دانش سازماني به صورت سازماندهي‌شده و تلفيق آن در فرهنگ سازماني، عملكرد دانشكده هاي كشاورزي را بهبود بخشند. در اين خصوص، شناخت عوامل موثر بر ارتقاي مديريت دانش مي‌تواند راهنمايي براي مديريت بهتر آن باشد.اين تحقيق با هدف تبيين عوامل زمينه‌اي ارتقاي مديريت دانش در موسسات آموزش عالي كشاورزي صورت گرفته است. روش پژوهش، توصيفي- پيمايشي است. جامعه آماري تحقيق را كليه اعضاي هييت علمي دانشكده‌هاي كشاورزي تشكيل دادند كه 1482 نفر بودند و به روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي با انتساب متناسب، 350 نفر انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه گردآوري شد. روايي پرسشنامه با بهره‌گيري از نظرهاي متخصصان و پايايي آن با اندازه‌گيري آلفاي كرونباخ (91/0) در مرحله پيش‌آزمون تاييد شد. تحليل عاملي عوامل موثر بر ارتقاي مديريت دانش در دانشكده‌هاي كشاورزي با استفاده از نرم‌افزارSPSS، به استخراج هفت عامل زيربنايي منجر شد. اين عوامل شامل فرهنگ سازماني دانش‌مدار، ساختار سازماني انعطاف‌پذير، توسعه حرفه‌اي دانشگران،ارزيابي و اندازه‌گيري، زيرساخت فناوري اطلاعات، الگوگيري و استراتژي بودند كه در مجموع 22/67 درصد از واريانس عوامل زمينه‌اي موثر بر مديريت دانش در دانشكده‌هاي كشاورزي را تبيين كردند. از اين رو، پيشنهادهاي زير براي ارتقاي مديريت دانش در دانشكده‌هاي كشاورزي ارايه مي‌شود:ارتقاي فرهنگ مشاركتي براي تسهيم دانش، توسعه حرفه اي منابع انساني دانشگر به منزله عنصر كليدي در سيستم مديريت دانش و جهت‌گيري دانايي محور در تعريف و تدوين چشم‌اندازها،اهداف و راهبردهاي دانشكده‌هاي كشاورزي.

In new Millennium, we encourage with rapid changes in technologies and complexity of environment. In such situations, create sustainable competitive advantage, requires new type of organization that have the ability to create qualitative knowledge. Higher education institutes including agricultural faculties to meet challenges ahead, require knowledge creation and manage it. So managers of agricultural faculties are expected better management and more effective organizational knowledge and integrated in to organizational culture to promote agricultural faculties’ performance. In this regard, investigation of factors promoting knowledge management help to better manage it. The purpose of this study was implementation of contextual factors for enhancement of knowledge management in agricultural faculties. This research of the type of applied that is done through a survey.The statistical population of the study consisted of all agricultural faculty members in agricultural colleges in Iran. The stratified random sampling technique was used, 350 faculty members comprising the sample size of the study. Research was administrated through a valid and reliable questionnaire. Content validity of questionnaire was ascertained by a panel of expert judgment and reliability determined through a pilot test and calculation of Cronbach’s alpha coefficient (0.91). Factor analysis was used as main statistical technique to analyze the data. The findings revealed that seven factors determined about 67.22 percent of variations of contextual factors for enhancement of knowledge management in agricultural faculties. The factors were knowledge – based organizational culture, flexible organizational structure, and professional development of knowledge workers, measurement, IT infrastructure, benchmarking and strategy. Hence, the following suggestions for improving knowledge management in agriculture faculties are: promoting participatory culture for knowledge sharing, professional development of knowledge workers as a key element in knowledge management systems and knowledge-based orientation in defining and developing the visions, goals and strategies of agricultural faculties.