تبيين نقش رهبري تحول‌آفرين در گرايش به خلاقيت سازماني

پژوهش‌ها حاكي از آن است كه خلاقيت يكي از مهمترين عوامل در موفقيت سازمان بوده و براي سازمان به عنوان يك مزيت رقابتي به شمار مي‌آيد و در اين راستا خلاقيت كاركنان مي‌تواند، به عنوان يك مزيت رقابتي مهم، در سايه‌ي رهبري تحول‌آفرين پديدار گردد. هدف اصلي مورد بررسي در اين پژوهش؛ بررسي رابطه سبك رهبري‌تحول‌آفرين با خلاقيت معلمان مي‌باشد. روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بوده و جامعه آماري پژوهش شامل تمامي معلمان شهرستان دره‌شهر مي‌باشد كه حجم آن براساس آخرين آمار و اطلاعات موجود 450 نفر مي‌باشد كه تعداد نمونه برآورده شده با عنايت به فرمول لوي و لمشو (1999) برابر با 135 نفر از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي ساده بوده است. در پژوهش حاضر با بهره‌گيري از دو پرسشنامه استاندارد، پرسشنامه سنجش خلاقيت كاركنان رندسيپ(1979) و هم چنين پرسشنامه باس و آواليو(2000) براي سنجش رهبري تحول‌آفرين به بررسي متغيرهاي فوق پرداخته شد. سوالات پژ‍وهش در دو سطح توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج آزمون همبستگي پيرسون حاكي از آن بود كه بين رهبري تحول‌آفرين و ابعاد آن(ترغيب ذهني، نفوذ آرماني، ملاحظه فردي و انگيزش الهام‌بخش) با خلاقيت سازماني رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. هم چنين نتايج رگرسيون گام به گام حاكي از آن است كه از بين ابعاد چهار گانه رهبري تحول‌آفرين(متغيرهاي پيش بين)؛ متغيرهاي پيش بين ترغيب ذهني و انگيزش الهام بخش به عنوان متغيرهاي پيش بين، معيار ورود به معادله نهايي رگرسيون براي توضيح تغييرات خلاقيت (متغير ملاك)، را دارا بوده اند.