پارادوكس ايسترلين در سلامت روان: مطالعه تاثير رفاه مادي و سرمايه اجتماعي بر سلامت رواني

Paradox of Easterlin in Mental Health: Material Weill-being, Social Capital and Mental Health

سلامت رواني به‌دليل اهميتي كه براي زندگي فردي و اجتماعي دارد و مخاطراتي كه در عصر مدرن آن ‌را تهديد مي‌كند، به يكي از موضوعات پژوهش جامعه‌شناختي تبديل شده است. سرمايه اجتماعي نيز يكي از كانون‌هاي توجه جامعه‌شناسي در بحث سلامت رواني بوده است. مقاله حاضر با مرور منابع موجود در زمينه رابطه سرمايه اجتماعي و سلامت رواني، مناقشات جاري در اين حوزه را طرح كرده و سپس با استفاده از داده‌هاي پيمايشي در سطح شهر تهران، رابطه ميان سلامت رواني را با سرمايه اجتماعي و سطح رفاه مادي بررسي مي‌كند. اين مقاله رابطه پيچيده بيان‌شده بين رفاه مادي، سرمايه اجتماعي و شادي را، كه در ادبيات به "پارادوكس ايسترلين" مشهور است، در عرصه رابطه رفاه، سرمايه اجتماعي و سلامت رواني بررسي كرده و نشان مي‌دهد رفاه مادي تبيين‌كننده تغييرات سطح سلامت رواني در جامعه ايران نيست، سرمايه اجتماعي روابط نسبتاً ضعيفي دارد و پارادوكس ايسترلين به‌نوعي درخصوص جامعه ايران وضعيت پيچيده‌تري دارد.

Mental health due to its importance for individual and social life, and also for the risks threaten it, have been treated as a social research issue, and due to costs of depression and mental illness, has been considered as a social problem. Social capital has also been a focal point of sociological research on mental health. This paper while reviewing current literature on the relationship of social capital and mental health, discusses controversies and using survey data from Tehran, analyzes relationships of material well-being, social capital and mental health in a sample of 21792 individual in Tehran. This article expands the paradox of Easterlin from happiness studies to mental health, and shows that material well-being is not explaining the level of mental health in Iranian society, and the relationship between social capital and mental health is so weak, resulting in the paradox of Easterlin which is also applicable to Iranian society.