ارزشيابي آموزش الكترونيكي با رويكرد بهينه كاوي 1 مطالعه موردي: آموزش عالي ايران

هدف كلي اين مقاله، ارزشيابي آموزش الكترونيكي در آموزش عالي ايران با استفاده از رويكرد بهينه كاوي است. جامعه آماري مورد مطالعه شامل دانشجويان چهار دانشگاه ارايه دهنده آموزش الكترونيكي در ايران (الف، ب، ج و د) بودند كه با روش نمونه گيري خوشه اي 702 نفر از آنان انتخاب شدند. ابزار تحقيق شامل پرسشنامه محقق ساخته متشكل از ابعاد آموزش الكترونيكي (شامل امور سازمان و مديريت، فناوري، جنبه هاي آموزشي، طراحي محيط ارايه، خدمات پشتيباني، ارزشيابي، و ملاحظات اخلاقي و حقوقي) بود كه پس از محاسبه روايي و پايايي آن بين دانشجويان نمونه توزيع و با استفاده از روش‌هاي آماري تحليل واريانس و آزمون تعقيبي شفه، داده هاي به دست آمده تحليل شدند. نتايج نشان داد كه دانشگاه «د» با دارا بودن بالاترين ميانگين در تمامي ابعاد، نسبت به ساير دانشگاه‌ها بهترين وضعيت را داشت و از بين سه دانشگاه ديگر؛ دانشگاه «ب» در پنج بعد و دانشگاه «ج» در دو بعد از ابعاد هفت‌گانه آموزش الكترونيكي برتر نشان دادند. ضمن اينكه بهينه كاوي مي‌تواند از طريق بررسي و آزمايش فرايندها و مدل‌ها در ديگر دانشگاه‌ها و تطبيق تكنيك‌ها و رويكردهاي آن‌ها بيش از پيش مورد استفاده قرار گيرد.