اثر تمرينات اينتروال هوازي بر سطوح خوني مالون دي آلدييد، ظرفيت ضداكسايشي تام و پروفايل ليپيدي در زنان غيرفعال

The effect of interval aerobic training on malondialdehyde and total capacity antioxidant in sedentary women

هدف از مطالعه حاضر، ارزيابي آثار تمرينات اينتروال هوازي بر سطوح خوني مالون دي آلدييد و ظرفيت ضداكسايشي تام در زنان غيرفعال بود. تعداد 30 نفر زن غير ورزشكار، سالم و غير سيگاري (سن: 5/5±6/27 سال، وزن: 4/3±2/64 كيلوگرم) به طور داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند و به طور تصادفي به دو گروه تمرين اينتروال هوازي و كنترل تقسيم شدند. تمرين اينتروال در ابتدا به مدت 30 دقيقه با تناسب 1 به 1 شامل دويدن با شدت 60 درصد حداكثر ضربان قلب و پياده روي سريع انجام شد. از هفته چهارم به 45 دقيقه و به تناسب 2 به 1 (دويدن- پياده روي) و از هفته يازدهم تا چهاردهم به 60 دقيقه به نسبت 3 به 1 افزايش يافت. شدت توالي هاي تمريني در جلسات پاياني به 85 درصد ضربان قلب بيشينه مي-رسيد. قبل و بعد از دوره تمريني، متغيرهاي مورد مطالعه با استفاده از آزمون t مستقل و همبسته تجزيه و تحليل شد. يافته ها نشان داد چهارده هفته تمرين اينتروال هوازي، باعث كاهش در مقادير MDA (48/1±5/5 به 77/0±6/3 ميلي مول) و افزايش در TAC (49/0±98/1 به 32/0±99/2 ميلي مول) شده بود (0.05 > P). حداكثر اكسيژن مصرفي نيز در گروه تمرين افزايش معناداري يافته بود (0.05 > P). همچنين، مقادير MDA (77/0±6/3 در برابر 37/0±9/4 ميلي مول) و TAC (52/0±21/2 در برابر 32/0±99/2 ميلي-مول) در گروه تمرين اينتروال نسبت به گروه كنترل پس از 14 هفته به طور معناداري كمتر بود (0.05 > P). سطوح خوني LDL، TChol، TG نيز به طور معناداري در گروه تمرين هوازي نسبت به كنترل كمتر و HDL بيشتر بود (0.05 > P). به طور كلي، يافته ها نشان داد تمرينات هوازي منظم به صورت اينتروال با افزايش در مدت و شدت سبب كاهش شاخص هاي استرس اكسايشي و پراكسيداسيون ليپيدي مي شود و همزمان با آن پروفايل ليپيدي خون نيز بهبود مي يابد.

The aim of this study was investigation of interval aerobic training effect on malondialdehyde (MDA) total antioxidant capacity (TAC) and oxidative stress in sedentary women. Thirty untrained, healthy and non-smoker women (age = 27.6±5.5 yrs, and weight = 64.2±3.4 kg), volunteered to participate and divided randomly in 2 groups of interval training and control. At the beginning the training was performed in 30 minutes with 1-1 proportion consist of running with 60% HRmax and speed walking. From week 4 increased to 45 minutes with 2-1 proportion with 60% HRmax (running - walking) and after weeks 11 to 14 increased to 60 minutes with 2-1 proportion. Before and after training course, blood samples were collected. Independent and paired t-tests were used for analyzing of data. The results showed that 14 weeks interval aerobic training led to a significant decrease in MDA (5.5±1.48 to 3.6±0.77) and increase in TAC (1.98±0.49 to 2.99±0.32). VO2max was increased significantly in training group (p < 0.05). Also, MDA level (3.6±1.05 in contrast with 4.9±0.37) was lower and TAC (2.21±0.52 in contrast with 2.99±0.32) was higher in training group than control (p < 0.05). LDL, TChol, TG were lower and HDL was higher in training group than control. It can be concluded that the regular interval aerobic training with increase of its duration and intensity decreased oxidative stress and lipid proxidation, and improves blood lipid profile in sedentary women.