مقايسه ظرفيت هاي بافرينگ در مرحله بافرينگ ايزوكپنيا بين دوچرخه سواران نخبه استقامتي و سرعتي و ارتباط آن با شاخص هاي هوازي و بي هوازي

Comparison of buffering capacities during isocapnic buffering phase between elite endurance and anaerobic competitors and their relationship to aerobic and anaerobic indexes

هدف از مطالعه حاضر مقايسه ظرفيت هاي بافرينگ در مرحله بافرينگ ايزوكپنيا بين دوچرخه سواران نخبه استقامتي و سرعتي و ارتباط آن با شاخص هاي هوازي و بي هوازي بود. 8 دوچرخه سوار استقامتي و 6 دوچرخه سوار نخبه بي هوازي كار در دو جلسه مجزا با فاصله زماني يك هفته يك آزمون فزاينده استاندارد و يك آزمون فرابيشينه يكنواخت را انجام دادند. در خلال آزمون فزاينده، گازهاي تنفسي و نمونه خوني جهت اندازه گيري لاكتات، بي كربنات و PH جمع آوري شد. مرحله بافرينگ ايزوكپنيا به عنوان فاصله بين آستانه لاكتات و آستانه تنفسي جبراني تعيين گرديد. ظرفيت بافرينگ بي كربناتي از طريق فرمول [PH] ? . ? [HCO3] و ظرفيت غير بي كربناتي از طريق ? PH]] [? [LA]. ? [PH]] – [? [HCO3]. [ بدست آمد. همبستگي بين متغيرها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون تعيين و معنادار بودن تفاوت بين متغير ها با آزمونt استيودنت مشخص گرديد. ظرفيت بافرينگ بي كربناتي (0.01 > P) و مدت زمان مرحله بافرينگ (0.05 > P) و تغييرات لاكتات در مرحله بافرينگ (0.01 > P ) در گروه استقامتي به طور معنادار نسبت به دوچرخه سواران سرعتي بالاتر بود. همبستگي معنادار بين ظرفيت بافرينگ بي كربناتي با VO2max (0.05 > P ) و ظرفيت بافرينگ بي كربناتي و كسر اكسيژن (0.01 > P ) بدست آمد. به طور خلاصه نتايج نشان داد ظرفيت هاي بافرينگ در مرحله بافرينگ ايزوكپنيا بين دوچرخه سواران استقامتي و سرعتي متفاوت و با ظرفيت هاي هوازي و بي هوازي آنان مرتبط است.

The aim of present study was to compare of buffering capacities during isocapnic buffering phase between elite endurance and sprint-trained cyclist and their relationship to aerobic and anaerobic indexes. Fourteen elite cyclist who were either anaerobic (n=6) or aerobic competitors (n=8) performed one standard incremental test and a supramaximal exercise test until exhaustion in 2 separated sessions. During incremental test respiratory gases were measured and arterial blood samples were collected for lactate, bicarbonate and pH measurements. Isocapnic buffering phase was defined as the time between lactate threshold and respiratory compensatory threshold. Bicarbonate buffering was identified via ?[HCO3?]. ?[PH?] and non-bicarbonate capacity was calculated from [ ?[LA?] . ?[PH] ?] – [?[HCO3?]. ?[PH?]] formula, respectively. Two independent sample t – test was used for all comparison between groups and the relationship between variables was measured by Person correlation test. Bicarbonate buffering capacity (p < 0.01), isocapnic buffering phase length (p < 0.05) and blood lactate changes during isocapnic buffering phase (p < 0.01) in endurance cyclists were significantly higher than sprint-trained group. Significant correlation was found between bicarbonate buffering capacity and VO2max (p < 0.05) and non-bicarbonate buffering capacity and maximum accumulative oxygen deficiency (p < 0.01). Our results indicated that relative contribution of bicarbonate and non-bicarbonate buffers against lactic acid during isocapnic buffering phase is different between elite endurance and sprint-trained cyclist and has the relationship with their aerobic and anaerobic capacities.