بررسي تاثير دو نوع باندينگ بر ميزان ريزنشت فيشورسيلانت- مطالعه آزمايشگاهي

The Effect of Bonding Agents on the Microleakage of Fissure Sealants (in vitro)

سابقه و هدف: از مهمترين مشكلات در دندانپزشكي عدم وجود مواد دنداني فيشورسيلانت با چسبندگي واقعي و سيل كافي مي‌باشد كه ريزنشت لبه‌اي را به دنبال خواهد داشت. از آن جايي كه در مورد ضرورت استفاده از باندينگ و مفيد بودن آن در كاهش ريزنشت اختلاف نظر وجود دارد لذا در تحقيق حاضر ميزان ريزنشت فيشورسيلانت در حضور و عدم حضور اين ماده به طور آزمايشگاهي مورد مطالعه قرار گرفته‌ است. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي تعداد 45 دندان پرمولر سالم با شرايط مناسب انتخاب شدند و به طور تصادفي به 3 گروه تقسيم گرديدند. بر روي دندانهاي هر سه گروه با يك روش فيشورسيلانت قرار داده شد با اين تفاوت كه در گروه اول فيشورسيلانت به تنهايي بعني بدون باندينگ و در گروه دوم فيشورسيلانت با ماده باندينگ نسل پنجم (Single bond) و در گروه سوم فيشورسيلانت به همراه ماده باندينگ نسل هفتم (به كار برده شد. ميزان ريزنشت توسط استريوميكروسكوپ مورد بررسي قرار گرفت و نتايج توسط آزمون آماري one way-ANOVA و Mann-U-Whitney ارزيابي شدند. يافته‌ها: تحقيق روي 45 نمونه و در سه گروه انجام گرفت.در گروه يك ، 7 درصد،در گروه سه ،7درصد و در گروه دو،60 درصد نمونه ها ريزنشت نداشتند. از نظر كمي ميزان ريزنشت به ترتيب زير بود، در گروه يك به ميزان 6/42 درصد، در گروه دو، 12 درصد و در گروه سه ،3/ 37 درصد و اختلاف بين آنها معني دار بود. (001/0 > p). استفاده از باندينگ نسل 5(single bond) باعث كاهش قابل توجهي در ميزان ريزنشت گرديد كه اين كاهش از نظر آماري معني دار بود. (05/0 > p) نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان داد كه استفاده از باندينگ نسل 5، نسبت به عدم كاربرد باندينگ وباندينگ نسل 7،كاهش بيشتري در ريز نشت فيشور سيلانت بدنبال خواهد داشت. كليد واژه ها: فيشورسيلانت، باندينگ، ريزنشت

Abstract: Background and aim: Lack of dental materials with adequate adhesion and sealing properties and the resultant microleakage is a major concern in dentistry. The use of denting bonding agents(DBA) in sealant therapy and their effect on microleakage remains controversial. This study was conducted with the aim to evaluate the level of microleakage in fissure sealants with and without DBA. Materials and Methods: In this experimental study, 45 sound premolars which were suitable for sealant application were chosen and assigned randomly into three groups. Sealant was applied to all teeth with the same conventional technique. In the first group, fissure sealant was applied without bonding agent, in the second group, it was used with total etch bonding agent (single/3M), and finally in the third group it was applied with self-etch bonding agent (G-bond/GC). Microleakage assessment was done by a stereomicroscope. Results were evaluated with Mann-U-Whitney and one way-ANOVA tests. Results: This study was performed on 45 tooth samples. In the first group, %7 and in the third group, %7 had no leakage. In the second group, %60 of specimens had no leakage. The amounts of microleakage in control, experimental 1 and 2 were 42.6%,12% and 37.3% respectively, and their difference was significant (P < 0.001). Single-bond significantly increased the retention of sealant (P < 0.05). Conclusion: It seems that the best practice for the placement of sealants remains enamel preparation with acid etch and the use of an intermediate bonding layer. The results showed that using 5th-generation bonding agent in comparison with 7th-generation bonding agent and not using any bonding decreased microleakage. Key words: Fissure sealant, Bonding agent, Microleakage