استعاره هاي مفهومي شادي در زبان فارسي: يك تحليل پيكره مدار

Happiness conceptual metaphors in Persian: A cognitive corpus-driven approach

پژوهش حاضر به بررسي استعاره‌هاي مفهومي حوزه شادي در پيكره‌اي نمونه از زبان فارسي مي‌پردازد. در اين پژوهش، تلاش شده با بهره‌گيري از پايگاه دادگان زبان فارسي، پيكره‌اي از متون نوشتاري زبان فارسي معاصر كه شباهت بيشتري به زبان روزمره سخنوران دارد، نمونه‌گيري و سپس استعاره‌هاي مفهومي از آن استخراج گردد. اين پيكره نمونه شامل 14 متن از نويسندگان معاصر نظير «هدايت»، «نفيسي»، «دانشور»، «آل‌احمد»، «اسلامي ندوشن»، «ابراهيمي»، «دهخدا»، «پزشك زاد»، «چوبك»، «كسروي»، «افغاني»، «محمود»، «حجازي» و «گلستان» مي باشد. پس ازمطالعه پيكره، موفق به استخراج 297 مورد عبارت استعاري در 33 نگاشت‌نام شديم. سپس تلاش شد تا پربسامدترين نگاشت‌هاي استعاري و پربسامدترين حوزه‌ هاي مبدا كه در ساخت استعاره هاي شادي به كار مي روند، تعيين گردد و در مجموع با توجه به يافته‌هاي پيكره‌اي مشخص گردد كه فارسي زبانان بيشتر از چه حوزه‌هاي مبدا و نگاشت نام هايي براي بيان مفهوم شادي بهره مي‌برند. براي مثال مشخص گرديد كه حوزه‌ هاي مبدا «شي »، «ماده» و «عمل» پركاربردترين حوزه هاي مبدا پيكره هستند كه براي بيان حوزه شادي به كار مي روند. در نهايت نيز مقايسه اي ميان استعاره هاي مفهومي حوزه شادي در دو زبان فارسي و انگليسي انجام گرفت.

This study investigates the conceptual metaphors of happiness in a representative corpus of Modern Persian. Making use of Persian Linguistic Database, we sampled a corpus of contemporary written texts, to represent modern colloquial Persian; then we tried to extract the relevant conceptual metaphors of happiness. The sample corpus contains 14 texts written by contemporary Iranian writers. Analyzing the corpus, we managed to extract 297 conceptual metaphors of happiness within 33 mappings. Then the most frequent conceptual mappings and source domains were determined. Due to the corpus driven approach in this research noticeable results were obtained. We tried to suggest the common source domains and name of the mappings for happiness metaphors. In this regard, source domains such as: “object”, “substance” and “action” are the most frequent. As an important finding of the present research, we could present embodied places of happiness. Moreover, we provided a comparison between the conceptual metaphors of happiness in Persian and English.