آموزش و پرورش و هويت ديني و ملي (مطالعه پيمايشي دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر بانه)

Education Department and Religious and National Identity (Survey Study: The High School Students of Baneh)

آموزش و پرورش علاوه بر محتواي برنامه درسي، از راه شبكه‌هاي مستحكم و پايدار اجتماعي، جوّ و فضاي تربيتي در محيط‌هاي آموزشي و مشاركت در فعاليت‌هاي فوق برنامه در ايجادِ ديگرفهمي و بسط جهت‌گيري‌هاي شناختي، عاطفي و كنشي دانش‌آموزان اثرگذار است. تحقيق حاضر با بهره‌گيري از ادبيات نظري و تجربي مرتبط به بررسي تجربي تاثير و نقش آموزش و پرورش بر هويت ديني و ملي دانش‌آموزان مقطع متوسطه پرداخته است. براي بررسي رابطه مذكور از يك نمونه353 نفره از دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهر بانه استفاده شده است. روش تحقيق به‌صورت پيمايشي و با استفاده از پرسشنامه انجام گرفته است. نتايج نشان مي‌دهد كه جهت‌گيري ديني و ملي معلمان، عضويت در تشكل‌هاي دانش‌آموزي، مشاركت در فعاليت‌هاي فوق برنامه، تعامل با اولياي مدرسه، يادگيري تعاملي، سنوات تحصيل، رشد هويت‌هاي ديني و ملي را در جهت مثبت پيش‌بيني مي‌كند. در ميان متغيرهاي مستقل، متغير «جهت‌گيري ديني و ملي معلمان» از بيش‌ترين قدرت پيش‌بيني معنادار و مثبتِ هويت‌هاي ديني و ملي برخوردار است و در مجموع بيش از 60/0 از تغييرات هويت‌هاي ديني و ملي دانش‌آموزان با متغيرهاي ياد شده قابل فهم و پيش‌بيني است.

The Education Department, in addition to preparing the contents of the curriculum, is effective in the establishment of understanding others and developing cognitive, affective, and action orientation of the students through strong and stable social networks in the educational environments and participation in extra-curricular activities. This research uses theoretical and experimental literature to study experimentally the influence of schools on religious and national identity of high school students. To examine this relation, a sample containing 353 high school students in Baneh has been used. The research is done based on the survey method using a questionnaire. The findings indicate that the religious and national orientation of the teachers, membership in student associations, participation in extra-curricular activities, relationship with school officials, interactive learning, and schooling years positively predict the development of national and religious identity. Among the independent variables, the variable "national and religious orientation of the teachers" has the greatest force in meaningful and positive prediction of national and religious identity and overall 60% of the variance of national and religious identity of the students is predictable with these variables.