بررسي اثر بخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي در محيط كار بر افزايش كنترل استرس كاركنان كارخانه ماشين‌سازي تبريز

The statistical population was all employees in car producing factory of Tabriz out of which

پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير آموزش گروهي مهارت زندگي (مقابله با استرس) در افزايش كنترل استرس كاركنان كارخانه ماشين‌سازي تبريز انجام شده است. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه كاركنان كارخانه ماشين‌سازي تبريز بود. نمونه آماري پژوهش حاضر 60 نفر از كاركنان كارخانه ماشين‌سازي تبريز مي‌باشند، كه به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شده‌اند. ابزار گردآوري داده‌ها، مقياس استرس كوهن 1983 مي‌باشد كه يك‌بار پيش از آغاز برنامه‌ي آموزش مهارت زندگي و يك‌بار نيز در پايان دوره‌ي آموزشي توسط كاركنان تكميل شدند. داده‌هاي بدست آمده با روش‌هاي آمار توصيفي از جمله فراواني، درصد، ميانگين و انحراف استاندارد و فرضيه‌هاي تحقيق با استفاده از تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد برنامه آموزش گروهي مهارت زندگي در محيط كار در افزايش مديريت استرس كاركنان موثر است.

The aim of this study was to investigate the effectiveness of group life skill training (stress management) on developing employees stress cintrol in car producing factory of Tabriz. The statistical population was all employees in car producing factory of Tabriz out of which 60 employees were selected randomly and assigned to two experimental and control groups. The instrument for data collection was "Cohen stress scale "(1983) which was completed by the subjects both before and after life skill training course. Data obtained through statistics including frequency means, SDS and research hypotheses was analyzed using covariance test. Results showed that group life skills training is effective in improving stress management among employees in their work place.