رابطه ادراك شيوه هاي فرزندپروري و اضطراب صفت پدر و مادر با اضطراب جوانان

Relationship between perceived parenting practices and maternal paternal

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه اضطراب صفت پدر و مادر و ادراك فرزندان از شيوه‌هاي فرزندپروري والدين‌شان با اضطراب فرزندان بود. اين پژوهش از نوع مطالعات همبستگي است. بدين منظور 100 نفر از دانشجويان بومي دانشگاه آزاد اسلامي و دولتي تبريز (50 دختر و 50 پسر) و والدين آن ها به روش نمونه-گيري داوطلبانه انتخاب شد. به اين دليل از دانشجويان بومي استفاده شد كه والدين‌شان بتوانند پرسشنامه ها را تكميل كنند. براي اندازه گيري اضطراب والدين و فرزندان از سياهه اضطراب صفت حالت (STAI؛ اسپيلبرگر، گورساچ و لاشن،1970‏) و براي سنجش ادراك فرزندان از شيوه هاي فرزندپروري والدين از سياهه گزارش فرزندان از رفتارفرزندپروري (CRPBI؛ شيفر، 1965) استفاده شد. داده ها با روش همبستگي و رگرسيون چندگانه تحليل شد. نتايج نشان دادند كه بين اضطراب والدين و اضطراب فرزندان رابطه مثبت معني‌داري وجود دارد. همچنين رابطه بين ادراك شيوه هاي فرزندپروري و اضطراب فرزندان معني‌دار بود. به نحوي كه بين ادراك پذيرش و ادراك كنترل بيش از حد والدين با اضطراب فرزندان، به ترتيب، رابطه منفي و مثبت وجود داشت. براساس اين نتايج مي توان گفت كه اضطراب بالاي والدين و برداشت فرزندان از روش هاي فرزندپروري آن ها، نقش مهمي در اضطراب فرزندان دارد. بنابراين، مي توان با آموزش صحيح فرزندپروري به والدين و كاهش اضطراب آنها، از ميزان اضطراب فرزندان و آثار مخرب آن كاست.

The purpose of present study was to investigate the relationship between perceived parenting practices and maternal-paternal trait anxiety with young adultsʹ anxiety. To do so, 100 (50 female and 50 male) local students of Tabriz Public, and Azad Universities were selected through volunteer sampling. Since parents were needed to fill questionnaires, the sample was selected among local students. State-Trait Anxiety Inventory (STAI; Spiel Berger, Gorsuch and Lushene, 1970) was used to measure parents and childrenʹs trait anxiety, and Childrenʹs Report of Parenting Behavior Inventory (CRPBI; Schaefer, 1965) was used for assessing childrenʹs perceptions of parenting practices. Data were analyzed through correlation and multiple regression methods. The results showed that there was positive, significant relationship between parents and childrenʹs anxiety. Also there was significant relationship between childrenʹs perceptions of parenting practices and offspringʹs anxiety, so that childrenʹs perception of accepting and over-controlling parenting, respectively, had negative and positive relationships with childrenʹs anxiety. Based on the results, it was concluded that parents with high anxiety and childrenʹs perception of parenting practices have incredible role in childrenʹs trait anxiety. Therefore, by training appropriate parenting practices to parents and reducing parentsʹ anxiety the offspringʹs anxiety and its harmful traces could be reduced.