ضرورت و امكان تغيير برنامه درسي مصوّب نظام آموزش عالي ايران به برنامه درسي تلفيقي (مطالعه موردي: گرايش مديريت آموزشي، دوره كارشناسي)

Increasing transition in various aspects of society, and extending

تحولات فزاينده در ابعاد گوناگون جامعه و گسترش علوم و دانش بشري؛ نياز به بازنگري و تغيير در برنامه هاي درسي را ضروري مي نمايد. اين ضرورت بيش از پيش در نظام آموزش عالي احساس مي شود. اين پژوهش در پي آن است كه ضرورت و امكان استفاده از برنامه درسي تلفيقي در نظام آموزش عالي بخصوص رشته علوم‌تربيتي (مطالعه موردي: گرايش مديريت آموزشي) را با استفاده از روش توصيفي– پيمايشي مورد بررسي قرار دهد. جامعه آماري انتخاب شده شامل استادان و دانشجويان مقطع كارشناسي گرايش مديريت آموزشي دانشگاه هاي دولتي شهر تهران مي باشد. يافته هاي بدست آمده، با ضريب اطمينان 99% نشان دهنده نارضايتي استادان و دانشجويان گرايش مديريت آموزشي از برنامه درسي فعلي از يك سو و حمايت ايشان از برنامه درسي تلفيقي، از سوي ديگر مي باشد. در نهايت با استناد به يافته هاي تحقيق چنين نتيجه گيري مي شود كه: عدم كارايي برنامه درسي كنوني در نظام آموزش عالي اثبات و ضرورت تغيير اين برنامه درسي احساس شده و در نهايت امكان اين تغيير و تحول در برنامه درسي و حركت به سمت تلفيق وجود دارد.

Increasing transition in various aspects of society, and extending science and human knowledge; necessitate the review and change curriculum, especially in the higher educational system. The research method was descriptive-survey. The statistical population included professors and undergraduate educational management students in public universities of Tehran. The findings of the study showed the professors and students satisfaction concerning the program in command, their tendency to use integrated curriculum. Referring to the research the possibility of transition in higher education system curriculum is inevitable, and its trend is toward integrated curriculum.